نقد نثر روضه الصفا (بر مبنای سبک شناسی ساختارگرا)

(قرن نهم هجری) دوره تیموریان یکی از ادوار مهم تاریخ نگاری در ایران است ، تاریخ نویسی که در دوره های قبل نیز رواج داشت در این دوره بر اثر عوامل سیاسی و فرهنگی رو به فزونی نهاد و تألیفات متعددی در حوزه تاریخ نگاری عمومی ، محلی و سلسله ای شکل گرفت. یکی از تاریخ های مهم عمومی در ان دوره روضه الصفا اثر میر خواند است . این اثر تا مدتها به عنوان یک اثر تاریخی مهم در ایران و غرب به شمار می رفت ، تحلیل و بررسی سبکی این اثر موضوع پژوهش پیش روست . رویکرد سبکی در نقد این اثر مبتنی بر ساختارگرایی است . برای دستیابی به این مهم پس از آوردن مقدماتی در رابطه با مبانی پژوهش در بخش دوم از فصل چهارم متن از دو زاویه زبان و ادبیات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . در سطح زبانی ، متن در سه حوزه آوایی ، لغوی و نحوی مورد بررسی واقع شده و در سطح ادبی تحلیل و تبعین صور خیال و عناصر بلاغی متن مورد توجه قرار گرفته است .