طراحی الگوی توسعه نوآوری های مبتنی بر فناوری های برتر در مناطق ایران؛ مورد پژوهی صنایع هوایی ایران

در دهه های اخیر مطالعات متعددی پیرامون مدل های توسعه نوآوری در مناطق صورت پذیرفته است. نوآوری در مناطق به ویژه برای کشورهای پهناور و در حال توسعه ای چون ایران دارای اهمیتی ویژه است. در این پژوهش هدف شناسایی عوامل موثر بر توسعه نوآوری های مبتنی بر فناوری های برتر در مناطق ایران و بررسی آنها در حوزه هوایی کشور می باشد و بر این اساس 4 سوال و 6 فرضیه مرتبط مطرح گردید. بر اساس مطالعات پیشین انجام شده، تحلیل هم رخدادی کلمات و نتایج حاصل از روش فرا ترکیب 6 بعد و 26 عامل موثر بر توسعه نوآوری های مبتنی بر فناوری های برتر در مناطق ایران شناسایی شدند. از طریق راهبرد مطالعه موردی، الگوی نظری بدست آمده برای فناوری هوایی به عنوان مورد اصلی پژوهش در کنار سه فناوری اطلاعات و ارتباطات، نانو و زیستی مورد بررسی قرار گرفت. برای مطالعه موردی هر فناوری از اطلاعات و مستندات موجود، مصاحبه با متخصصان و روش های آماری استفاده شد. بر اساس موردهای انتخاب شده، تحلیل های درون موردی و بین موردی صورت پذیرفت و نقاط اشتراک و تفاوت توسعه نوآوری های فناورانه در موارد انتخاب شده بر اساس تکرار واقعی و نظری مورد تحلیل قرار گرفتند و در نهایت در الگوی نظری 16 عامل بر اساس تکرار واقعی دارای قابلیت تعمیم تحلیلی تشخیص داده شدند. در پایان نیز پیشنهادات کاربردی و سیاستی بر اساس نتایج پژوهش ارائه شده است.