تاثیر تمرینات تائی چی بر تعادل و عارضه سر به جلو در دانش آموزان پسر نابینا

یکی از شایع ترین معلولیت ها حس بینایی است. مشکلاتی که برای افراد با اختلالات بینایی به وجود می آید مشکلات تعادلی و جهت یابی و همچنین ناهنجاری های اسکلتی-عضلانی از جمله عارضه سر به جلو می باشد. تائی چی تمریناتی است که علاوه بر اینکه شیوه درست استفاده از نیروی درونی را به ما می آموزد، توانایی ماهیچه ها،میزان انعطاف و قدرت ایمنی بدن را ارتقا می بخشد.همچنین نقش ارزنده ای در کاهش استرس ،افزایش آگاهی وهوشیاری ،و بهبود تعادل و هماهنگی بر عهده دارد هر یک از حرکات تائی چی نمایان گر تعادل و ثبات است هدف از این تحقیق تأثیر تمرین تائی چی بر تعادل و عارضه سر بجلو دانش آموزان پسر نابینا بود. مواد و روش¬ها: از بین دانش آموزان نابینا 16 نفر با میانگین سنی (58/1±75/15) سال، میانگین قد (24/4±50/165) سانتی متر و میانگین وزن (99/6±87/55) کیلوگرم انتخاب شدند. سپس تعادل توسط دستگاه بایودکس در سه شاخص کلی، قدامی ـ خلفی و داخلی _ خارجی؛ و عارضه سر به جلو توسط دوربین در دو گروه تجربی و کنترل اندازه گیری و ثبت شد. داده های پژوهش به وسیله آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته¬ها: در تحقیق حاضر ثابت شد که تمرینات تائی چی برتعادل کلی دانش آموزان نابینا افزایش معنی داری داشت(001/0=p). بر تعادل قدامی-خلفی دانش آموزان نابینا افزایش معنی داری داشت(001/0=p). بر تعادل داخلی _ خارجی دانش آموزان نابینا افزایش معنی داری داشت)001/0=p). بر عارضه سر به جلو دانش آموزان نابینا کاهش معنی دار نداشت(27/0=p). نتیجه¬گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که نابینایی ممکن است باعث ضعف تعادل و بروز عارضه سر بجلو شود. بنابراین با یک دوره تمرینات تائی چی می توان تا حدودی به بهبود تعادل و عارضه سر بجلو این افراد کمک کرد. اما در مورد تأثیر عارضه سر بجلو نیاز به تحقیقات بیشتری است.