سنجش fpg و پروفایل لیپید (کلسترول تام، تری گلیسیرید، ldl و hdl) در بیماران prediabetes دریافت کننده کابرگولین

افزایش شیوع دیابت تیپ ii در دهه های اخیر به موازات افزایش شیوع شیوه زندگی کم تحرک و تغذیه ناسالم و چاقی می باشد. شناسایی داروهایی که بتوانند جلوی پیشرفت اختلالات متابولیسمی گلوکز را بگیرند اهمیت زیادی دارد. با هدف قرار دادن مسیر های مرکزی متابولیسم گلوکز آگونیست های دپامین یک مکانیسم جدید در کنترل دیابت از خود نشان داده اند و از سال 2010 که سازمان غذا و داروی آمریکا (fda) مصرف شکل rapid release داروی بروموکریپتین را برای درمان دیابت تیپ ii تایید کرد، محققین بدنبال یافتن ناشناخته های این مسیر جدید هستند. با توجه به طول اثر بیشتر کابرگولین نسبت به بروموکریپتین و همچنین عوارض کمتر آن و با توجه به اهمیت مسیر مرکزی متابولیسم گلوکز و با توجه به شیوع بالای چاقی و ابتلا به سندرم متابولیک تصمیم گرفته شد تا اثر بخشی کابرگولین را در جلوگیری از پیشرفت prediabetes به سمت دیابت تیپ ii بسنجیم. مطالعات تعیین اثر بخشی کابرگولین در اختلالات متابولیک همئوستاز گلوکز بسیار اندک و در حد دو سه مقاله در سالهای اخیر می باشد و با انجام این طرح، اثر بخشی داروی کابرگولین برای اولین بار در دنیا در کنترل عوارض سندرم متابولیک در بیماران دارای متابولیسم مختل گلوکز بررسی خواهد شد. این مطالعه یک کارآزمایی بالینی، تصادفی شده، دوسویه کور، آینده نگر و مقایسه شده با دارونما است که بر روی بیماران 20-65 سال و با گلوکز ناشتا mg/dl 100-125 و یا گلوکز دو ساعته mg/dl 140-199 (تعریف پیش دیابت) انجام شد. تعداد 80 بیمار واجد شرایط اولیه و فاقد شرایط عدم ورود به مدت 16 هفته تحت درمان با کابرگولین یا پلاسبو قرار گرفتند که در 4 هفته اول بیماران mg 25/0کابرگولین خوراکی قبل از خواب و به صورت دو بار در هفته دریافت و پس از این مدت دوز کابرگولین به mg 5/0 دو بار در هفته افزایش و این دوز به مدت 12 هفته ادامه یافت. پروفایل لیپید، گلوکز ناشتا، سطح پرولاکتین، ldl، hdl وtotal cholesterol بررسی شد. نتایج نشان می دهد که کابرگولین می تواند باعث بهبودی fpg، cholesterol، ldl و در بعضی از پارامترهای دیگر با وجود عدم تغییر محسوس، غیر از جلوگیری از بدتر شدن آن پارامتر trend را به نفع اصلاح آن پارامتر سوق داده است.