تحلیل توزیع فضایی خدمات آموزشی شهر زابل با تاکید بر راهبردهای آینده در هوشمند سازی مدارس

تعیین توزیع بهینه کاربری ها و مراکز خدماتی مسئله ای است که اغلب اوقات برنامه ریزان با آن سرو کار دارند، چرا که به دلیل رشد پرشتاب جمعیت و کالبد شهرها، مشکلاتی مانند کمبود و عدم توزیع فضایی مناسب کاربری ها بوجود آمده است. در این میان فضا های آموزشی در زمره کارکرد هایی است که از اهمیت روز افزونی برخوردار بوده و با توجه به جوانی جمعیت کشورمان، لزوم تاسیس مدارس جدید و مکانیابی بهینه و مناسب آنها مستمرا بیشتر می شود. شهر زابل از نظر تعداد، توزیع و پراکندگی واحدهای خدماتی از جمله فضاهای آموزشی با مشکلات و کمبود هایی روبرو است، بنابراین در این تحقیق ابتدا با استفاده از مدل نزدیکترین همسایه توزیع فضایی و مکان استقرار مدارس راهنمایی (دولتی) شهر زابل مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته و سپس با استفاده از مدل ahpمعیارها و همچنین زیر معیارهای موثر در مکانیابی مدارس راهنمایی (دخترانه و پسرانه) نظیر: «استفاده از زمین های فاقد کاربری، رعایت فاصله از معابر اصلی درجه1، رعایت فاصله از کاربری های صنعتی، رعایت فاصله از کاربری های نظامی، نزدیکی به پارک و فضای سبز، رعایت فاصله ازآموزشگاه های مقاطع دیگر، نزدیکی به فضاهای ورزشی، نزدیکی به مراکز فرهنگی و مذهبی» وزن دهی و با یکدیگر ترکیب شده و مناطق مناسب و نامناسب این مدارس از نظر مکان یابی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و در نهایت راهبردهای عملی هوشمند سازی مدارس با توجه به وضعیت آموزشی و ویژگی ها و امکانات شهر زابل اریه می گردد. نتایج بررسی ها نشان داد که مدارس راهنمایی موجود شهر زابل برای پوشش دادن کل فضای منطقه کافی نبوده و برخی از محلات آن با داشتن تراکم دانش آموزی لازم از داشتن مدرسه راهنمایی استاندارد محروم بوده و از پوشش مدارس موجود نیز خارج هستند و نیازمند مکان یابی و احداث مدارس جدیدی با در نظر گرفتن استانداردها و معیارهای موثر در مکانیابی فضاهای آموزشی می باشند تا کل فضای منطقه تحت پوشش مدارس موجود و جدید قرار گیرد.