بررسی پدیده اشتقاق در زبان عربی

زبان عربی به عنوان یکی از زبانهای اصیل خانواده سامی، دارای ویژگی مشترکی با این زبانهاست. یکی از مشترکات مهم این خانواده که تقریبا در همه آنها به شکلی بروز و ظهور یافته است ویژگی اشتقاقی این زبانهاست. یعنی واژگان دارای اصلی غالباً سه حرفی هستند و برای ایجاد واژگان جدید اعم از فعل یا اسم،بر اساس قالبها و ساختارهایی از پیش¬ مشخص، واژه¬سازی صورت می¬گیرد. این ویژگی در زبان عربی نمود و وسعت بسیار زیادی دارد. از این رو تعریف اشتقاق، انواع اشتقاق و تحولات تاریخی زبان و نظریه¬های مختلف در خصوص اشتقاق جای بسی تأمّل و تحقیق دارد. این کاوشها به شناخت گونه های مختلف واژگان و تشخیص قواعد حاکم بر دگرگونی های آن می¬انجامد. نتایج حاصل ازاین مطالعات و بررسی ها در پیدایش علم صرف و نگارش لغت نامه های زبان تجلّی کرده، و در اثر این پژوهش ها، قواعد اشتقاق و واژه سازی عربی قانونمند گردید. هدف اساسی از نگارش و تدوین این رساله با بهره گرفتن از مطالعه منابع و مآخذ پربار قدیم و جدید، تلاشی است در جهت یافتن جوابهای منطقی و قابل قبول به سوالات تحقیق و تقریباً هر نوع ابهام، در ارتباط با پدیده اشتقاق و واژه سازی در زبان عربی می باشد.