خمش موضعی بال در اتصالات تیر به ستون های i شکل دارای دو جان

تیرهای اتصالات صلب در قاب های خمشی، هنگام وقوع زلزله های شدید، زوج نیروهای متمرکز قابل توجهی را به بال ستون وارد می کنند. در صورتی که مقاومت خمشی بال ستون کمتر از نیرو های متمرکز ایجاد شده باشد، استفاده از ورق پیوستگی در ناحیه چشمه اتصال ضروری می باشد. نیاز یا عدم نیاز به ورق پیوستگی در ستون به پارامترهای متعددی بستگی دارد که خمش موضعی بال ستون از مهمترین آنهاست. خمش موضعی بال با توجه به مشخصات اجزای اتصال به اشکال متفاوتی روی میدهد. در رابطه با خمش موضعی بال در ستون های i شکل مطالعات وسیعی صورت پذیرفته و در دستور العمل ها به آنها اشاره شده که جهت طرح لرزه ای قابل اعتماد میباشند، اما روابط ارائه شده برای ستون های قوطی شکل نیازهای طرح لرزه ای را برآورده نمی کنند. بدلیل اجرای دشوار ورق های پیوستگی در ستون های قوطی شکل، می توان از ستون های دوجانه که اغلب به ورق پیوستگی نیاز ندارند، به عنوان یک جانشین مناسب برای ستون قوطی شکل در سازه های یک جهت قاب خمشی استفاده کرد. خمش موضعی بال ستون های دوجانه با توجه به نحوه ساخت، رفتاری بینابین ستون i شکل و قوطی شکل دارد. در این تحقیق ابتدا با استفاده از اصول تحلیل سازه و تئوری خط تسلیم روابطی جهت تخمین خمش موضعی بال در ستون های i شکل دارای دو جان و ستون های قوطی شکل ارائه شده، سپس با استفاده از آنالیز غیرخطی اجزا محدود و مقایسه آنها دقت روابط ارائه شده به اثبات رسیده است. نتایج روابط ارائه شده نشان می دهد که با تنظیم مناسب فاصله بین جانها، میتوان حداقل ضخامت بال ستون را در ستون دوجانه بدون ورق پیوستگی به میزان قابل توجهی نسبت به حالت مشابه در ستون قوطی شکل کاهش داد.