اثر تمرین مقاومتی بر تغییرات فشار خون، هزینه اکسیژن میوکارد و پاسخ کاهش فشار خون پس از فعالیت ورزشی و اکسید نیتریک در مردان جوان دارای اضافه وزن

هدف از مطالعه¬ی حاضر بررسی اثر 6 هفته تمرین مقاومتی بر فشارخون، ضربان قلب، هزینه اکسیژن میوکارد و پاسخ peh و اکسید نیتریک در مردان سالم تمرین نکرده دارای اضافه وزن بود. 22 مرد جوان ، 14 نفر گروه تجربی (سن 9/2 ± 24 سال، قد 5/6 ± 7/172 سانتی¬متر، شاخص توده بدنی 6/1 ± 4/28 کیلوگرم بر متر مربع، چربی بدن 2/3 ± 24) و 8 نفر گروه کنترل (سن 6/1 ± 3/24 سال، قد 6/5 ± 8/179 سانتی¬متر، شاخص توده بدنی 7/1 ± 27 گیلوگرم بر متر مربع، چربی بدن 5/3±1/22 درصد) با فشارخون طبیعی در این مطالعه شرکت کردند. قبل و پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، یک جلسه فعالیت مقاومتی حاد برای اندازه¬گیری فشارخون و ضربان قلب، تا دقیقه 90 پس از فعالیت مقاومتی حاد، و نیتریک اکساید قبل و بلافاصله پس از فعالیت مقاومتی حاد، برگزار شد. همچنین هزینه اکسیژن میوکارد بوسیله حاصلضرب فشارخون سیستول در ضربان قلب محاسبه گردید. تمرین مقاومتی به صورت 3 جلسه در هفته، در روزهای غیر متوالی و به مدت 6 هفته انجام شد. جلسات پیش و پس آزمون و جلسات برگزار شده در دوره¬ی تمرینی، با هم یکسان بودند. هر جلسه فعالیت مقاومتی شامل حرکات پرس سینه، خم کردن زانو، کشش دستگاه قرقره¬ای، پرس سرشانه، پرس پا، جلو بازو و پشت بازو بود. هر حرکت در 3 ست، 12 تکرار با شدت 60 درصد حداکثر تکرار بیشینه انجام شد. پیش از شروع تمرین مقاومتی، فشارخون سیستول و دیاستول در اثر یک جلسه فعالیت مقاومتی حاد به ترتیب 3/14- و 8/2- میلی¬متر جیوه کاهش معنی¬داری نشان دادند (05/0p ≤). همچنین، در ضربان قلب 3/21 ضربه دقیقه، هزینه اکسیژن میوکارد1/1012 میلی¬متر جیوه در ضربه در دقیقه و نیتریک اکساید 5/7 میکرو میول در لیتر، پس از فعالیت مقاومتی حاد افزایش معنی¬داری مشاهده شد(05/0p ≤). پس از تمرین مقاومتی، فشارخون سیستول و دیاستول استراحتی به ترتیب 07/3- و 58/2- میلی¬متر جیوه، ضربان قلب 64/4- ضربه در دقیقه و هزینه اکسیژن میوکارد 714/731- میلی¬متر جیوه در ضربه در دقیقه کاهش معنی¬داری یافت و نیتریک اکساید 5/7 میکرو مول در لیتر افزایش معنی¬داری نشان داد. پس از تمرین مقاومتی peh فشارخون سیستولی معنی¬دار بود (05/0p ≤) اما در فشارخون دیاستول معنی¬دار نبود. همچنین اثر تمرین بر تغییرات ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد و نیتریک اکساید پس از فعالیت مقاومتی حاد معنی¬دار نبود. پس از پایان تمرین مقاومتی، تغییرات فشارخون با تغییرات نیتریک اکساید پس از یک جلسه فعالیت حاد ارتباط معنی¬داری نداشت. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که peh پس از فعالیت حاد مقاومتی مشاهده می¬شود. شش هفته تمرین مقاومتی، باعث کاهش سطوح استراحتی فشارخون سیستول و دیاستول، ضربان قلب و هزینه اکسیژن میوکارد، و افزایش سطوح استراحتی نیتریک اکساید در مردان جوان سالم تمرین نکرده¬ی دارای اضافه وزن می¬شود. علاوه¬براین، شش هفته تمرین مقاومتی می¬تواند peh پس از یک جلسه فعالیت مقاومتی را کاهش دهد، با این و جود بر تغییرات ضربان قلب، هزینه اکسیژن میوکارد و نیتریک اکساید پس از یک جلسه فعالیت حاد اثر معنی¬داری ندارد.