اثر تمرین مقاومتی بر سطح سرمی پروتئین واکنشگر c و فیبرینوژن در مردان معتاد به مواد مخدر

اعتیاد به مواد مخدر با امراض قلبی عروقی همراه است و سطوح افزایش یافته نشانه های زیستی چون پروتئین واکنشیc و فیبرینوژن به طور مستقل با خطر امراض قلبی-عروقی مرتبط هستند. به هرحال، تغییرات این نشانه های زیستی بعد از یک دوره کوتاه مدت تمرین مقاومتی در مردان معتاد به مواد مخدر روشن نیست. بنابراین هدف مطالعه حاضر ارزیابی اثرات 8 هفته تمرین مقاومتی بر سطوح پروتئین واکنشی c و فیبرینوژن در مردان معتاد بود. روش کار: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش-پس آزمون 30 مرد معتاد (سن: 5/4±27/75 سال) به طور تصادفی به گروه های تمرین مقاومتی (15نفر) و کنترل (15نفر) تخصیص داده شدند. برنامه تمرین مقاومتی50 تا60 دقیقه در روز، 4 روز در هفته و برای 2 ماه اجرا شد. سطوح سرمی پروتئین واکنشیc، فیبرینوژن، ترکیب بدنی و شاخص های متابولیکی قبل و بعد از دوره تمرینی ارزیابی شدند. نتایج: بعد از هشت هفته تمرین مقاومتی قدرت عضلات اسکلتی به طور معنی دار افزایش یافت (0/05p<). بطور همزمان، مقادیر پروتئین واکنشی c (0/04p<) و فیبرینوژن (0/03p<) در پاسخ به تمرین مقاومتی بطور معنی دار کاهش یافت. در مقابل، نیمرخ چربی خون در پاسخ به تمرین مقاومتی تغییر معنی داری نداشت (0/05p>). نتیجه گیری: برنامه تمرین مقاومتی کوتاه مدت موجب بهبود قدرت و توده عضلانی در مردان معتاد پس از ترک می شود و این بهبودی با کاهش سطوح پروتئین واکنشی c و فیبرینوژن همراه است.