بررسی کیفیت آموزش مفاهیم دینامیک به روش مدل سازی بر یادگیری دانش آموزان سال دوم دبیرستان

پژوهش حاضر به منظور بررسی تأثیر روش تدریس مدل سازی بر پیشرفت تحصیلی و درک مفهومی، حل مسئله و اصلاح کج فهمی های دانش آموزان پایه دوم دبیرستان از مبحث دینامیک در مقایسه با روش تدریس سنتی انجام شده است. برای بررسی سه فرضیه اول از روش تحقیق آزمایشی به روش چهار گروهی سولومن و برای تحقیق فرضیه چهارم از طرح آزمایش کلاسیک استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان پایه دوم متوسطه رشته های تجربی و ریاضی پسر استان قزوین در سال تحصیلی 1393-1392 هست حجم این جامعه 2550 نفر می باشند. نمونه های در دسترس در چهار کلاس شامل دو گروه آزمایشی و دو گروه کنترل جایگزین شده اند. گروهای آزمایشی طی شش جلسه 90 دقیقه ای آموزش به روش مدل سازی را تجربه کرده اند، درحالی که گروه های کنترل با روش سنتی به فعالیت خود ادامه داده اند. ابزار گردآوری داده ها آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته و مصاحبه در زمینه مبحث دینامیک است به منظور تحلیل داده ها از شاخص های آماری توصیفی و آمار استنباطی نظیر تحلیل واریانس چند متغیر(manova) آزمون t مستقل و آزمون (خی دو) استفاده شده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین آزمودنی های گروهای آزمایشی که به روش مدل سازی آموزش دیده اند و گرو های کنترل که به شیوه سنتی آموزش دیده اند در متغیرهای پیشرفت تحصیلی، درک مفهومی، عملکرد حل مسئله و اصلاح کج فهمی ها تفاوت معناداری وجود دارد، یعنی تدریس به روش مدل سازی در بهبود اهدافی نظیر پیشرفت تحصیلی، درک مفهومی، ارتقاء دانش و مهارت های موضوعی، ارتقاء عمل کرد حل مسئله و اصلاح کج فهمی های دانش آموزان از مبحث دینامیک مؤثرتر بوده است.