آنیما در شعر سیاب و شاملو

آنیما در واقع جنب? ناخوآگاه زنان? ذهنی یک مرد است که از ناهشیار جمعی سرچشمه می گیرد.این کهن الگو از مهم ترین کهن الگوهایی می باشدکه یونگ-روان شناس شهیر سوئیسی-آن رابررسی کرده است. هدف اصلی از نوشتار حاضر بررسی نمود آنیما در اشعار بدر شاکر السیاب واحمد شاملو می باشد.سیاب به عنوان نامدارترین پیشگامان شعر نو عربی وآغازگر جنبش شعرآزاد ،از نظر ادبی در تاریخ ادبیات عراق وهم? کشورهای عربی دارای اهمیت بسیار است.احمد شاملو نیز پرچمدار شعرسپید ایران و از بزرگترین شاعران جهان است که نقش برجسته ای در تحول شعر فارسی داشته است. هدف نگارنده از انجام پژوهشی با این عنوان،آشنایی خواننده با نظری? کهن الگوهای یونگ وانعکاس آن در ادبیات،تطبیق دیدگاه دو شاعردرباره ی نمادهای باروری وزندگی وچگونگی استفاد? آن ها از آنیما در اشعارشان است. این پژوهش بارویکردی تحلیلی_تطبیقی می تواند راهگشای ناقدان،پژوهشگران ودانشجویان حوزه ادبیات تطبیقی عربی و فارسی باشد و افق های تازه ای در انجام پژوهش های میان رشته ای بگشاید. برآیند نهایی پژوهش حاضربا نظر به نابسامانی اوضاع سیاسی_اجتماعی عراق در زمان سیاب واحساس اندوه،شکست وبیماری شاعر،بیانگر نمود منفی ونسبتا تیره روان زنانه در سروده های اودر مقایسه باحضور روشن،مثبت واثربخش آنیمادر شعر شاملو می باشد.