بررسی فقهی حقوقی احترام کافر از دیدگاه اهل تشیع با رویکرد قرآن کریم

آدمی، از آن جهت که روح خداوندی در وی دمیده شده است و بر سایر موجودات و مخلوقات هستی برتری یافته است، لذا فارغ از هر دین و مسلکی که باشد، شایسته یک نوع احترام اولیه و ذاتیه می باشد. اسلام که جامع ترین ادیان می باشد در برنامه رفتاری خود با سایر ادیان و غیر مسلمانان، این را می گنجاند که هر انسانی اعم از مسلمان و غیر مسلمان باید از احترام اولیه و ذاتی انسانی برخوردار شود، تا با مشاهده این احترام، در خود، این دیدگاه را به وجود بیاورد که وی از آن رو که بر سایر موجودات برتر بوده از این احترام برخوردار است تا بتواند این برتری را در جهت مطلوب بکار گیرد و راه سعادت را بیابد و در پیش گیرد . در این پژوهش سعی شده است تا ضمن شناخت کفر و کافر و اقسام آن دو از نظر قرآن کریم و فقهاء، احترام و میزان آن به کفاری که به نحوی با جامعه اسلامی در ارتباط می باشند را مورد بررسی قرار دهد. همچنین در پایان این پژوهش، نحوه برخورد با کفار، به طور دقیق مورد ارزیابی قرار گرفته است تا مرز کافری که جویای حقیقت می باشد با کافری که سر عناد با حق را دارد، مشخص گردد.از مهمترین دستاورد های این پژوهش یکی این است که هر انسانی، از آن رو که روح خداوندی در وی دمیده شده است، هرچند که کافر باشد، باید از احترام اولیه ذاتی آدمی برخوردار شود، چرا که آدمی از لحاظ مورد احترام واقع شدن، بر سایر موجودات پیشی گرفته است. و دیگری اینکه، هر انسانی با هر دین و مذهبی که باشد، اگر راه سعادت را در پیش بگیرد، حسابش از بدان ملتش جداست. در واقع این پژوهش عملکرد فرد را زیر نظر این می گیرد که آیا راه سعادت را در پیش گرفته است یا خیر؟ نه اینکه بخواهد عملکرد فرد را زیر نظر مذهب و دینش بررسی کند.