بررسی میزان تمایز سلول های بنیادی جنینی موشی به سلول کبدی بر روی داربست نانوساختار پلی اتر سولفون با استفاده از وکتورهای بیانی فاکتور رونویسی و mirna

توانایی تمایز سلول های بنیادی جنینی به سمت سلول های شبه کبدی باعث ایجاد فرصت های بسیاری در زمینه مهندسی بافت کبد و کاربردهای درمانی خواهد شد. در این مطالعه، ما توانایی القاء تمایز کبدی در سلول های بنیادی جنینی موشی را به واسطه ترانسدیوس با سه فاکتور hnf4?، foxa2 و mir-122 به صورت منفرد و ترکیبی مورد مطالعه قرار دادیم. علاوه بر این سلول های بنیادی جنینی موشی با بهترین ترکیب ژنی که القاء کبدی را ایجاد کرده بود بر روی داربست پلی اتر سولفون پیوند زده شده با کلاژن کشت داده شد تا محیط سه بعدی بافت کبد شبیه سازی شود. به این منظور سلول های بنیادی جنینی موشی با ترکیبهای ژنی مختلف hnf4?، foxa2 و mir-122 ترانسدیوس شد. سپس، مقدار القاء تمایز کبدی توسط بررسی بیان ژن های کبدی و تست های عملکردی بافت کبد مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حکایت از آن داشت که hnf4?، foxa2 و mir-122 بهترین ترکیب ژنی در القاء تمایز کبدی است. علاوه بر این کشت دادن سلول های بنیادی جنینی ترانسدیوس شده با سه فاکتور فوق الذکر بر روی داربست پلی اتر سولفون پیوند زده شده با کلاژن باعث ارتقاء فعالیت کبدی سلول ها می شود به نحوی که این سلول ها توانایی تولید اوره به مراتب بیشتری داشتند. اطلاعات بدست آمده از ایمونوسیتوشیمی آلبومین نیز نتایج قبلی را تایید نمود زیرا بیان آلبومین در گروه سلول های بنیادی جنینی ترانسدیوس شده با سه ویروس به مراتب بالاتر از کنترلها بود. در پایان، نتایج این تحقیق نشان می دهد که امکان تمایز سلول های بنیادی جنینی موشی به سمت سلول های کبدی به واسطه ترانسدیوس با سه فاکتور hnf4?، foxa2 و mir-122 وجود دارد. همچنین، توانایی عملکردی سلول های تمایز یافته زمانی که بر روی داربست پلی اتر سولفون سه بعدی کشت می شوند ارتقاء می یابد.