بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر نشانه های اختلال شخصیت مرزی و تعارض های زناشویی زندانیان

هدف پژوهش حاضر ،بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر علایم اختلال شخصیت مرزی وتعارض های زناشویی زندانیان مرد بودکه درقالب یک طرح نیمه آزمایشی 30 آزمودنی با تشخیص اختلال شخصیت مرزی ازمیان زندانیان شهرستان چناران به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب و به شیوه ی تصادفی در دوگروه ازمایش وکنترل جایگزین شدند.پس از طی جلسات متعدد فردی و20جلسه مهارت آموزی گروهی ،تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیک از نظر نشانه های اختلال شخصیت مرزی وتعارض هازناشویی مورد ارزیابی قرار گرفت .ارزیابی در 4مرحله پیش آزمون،3ماه بعددرمان،پس ازمون وپیگیری صورت گرفت.ابزارهای اندازه گیری شامل: مصاحبه بالینی نیمه ساختاریافته (scid-ii)،شاخص شدت اختلال شخصیت مرزی (bpdsi)وپرسشنامه تعارض هازناشویی(mcq)می باشد.اطلاعات بدست آمده ازپرسشنامه ومصاحبه توسط نرم افزار آماری spss19 مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت که تحلیل واریانس مختلط نشان داد رفتاردرمانی دیالکتیک موجب کاهش علایم اختلال شخصیت مرزی به جز در نشانه های ترک شدن ،روابط بین فردی وعقایدپارانوییدشده است وتحلیل کوواریانس چندراهه در ارتباط با تعارض زناشویی نشان دادکه رفتاردرمانی دیالکتیک موجب کاهش واکنش های هیجانی و افزایش رابطه خانوادگی با خویشاوندان همسر و دوستان، در بیماران مرزی شده است.