تحلیل، ترجمه و شرح بخش سوم دیوان ابوالفضل بستی

شعر و ادب عربی یکی از غنی ترین و گران بهاترین گنجینه های ادبیات جهان است که درزمینه های مختلف مانند حکمت و موعظه و اخلاق و روی هم رفته هر آنچه در ارتباط با زمینه های معنوی و فطری انسان ها می شد، آثار گران سنگی را به جامعه ی ادبی دنیا معرفی کرده است، تألیفات و آثار گوناگون درزمینه های یادشده، خود گویای این واقعیت است که نه تنها پیشگامان ادب ایران زمین حق مطلب را به خوبی ادا کرده اند، بلکه خردمندان و فرزانگان امروز ادبیات نیز، در جهت معرفی این آثار به مشتاقان ادب، از هیچ کوششی فروگذاری نکرده اند.و بدین سبب است که این تحقیق به تحلیل و بررسی مجدد همین آثار اندیشمندان کهن, که به زبان عربی نگاشته شده است، می پردازد. زیرا که متأسفانه فاصله ای عمیق بین این فرهنگ عظیم و کهن عربی با فرهنگ امروزی و معاصر افتاده است. چه دلایل آن فرهنگی و اجتماعی باشد و چه سیاسی؛ باعث شده که کمتر به این مقوله از ادبیات و شاعران پارسی عربی گوی و عربی سرای پرداخته شود.بزرگانی که پا به پای ادیبان وطن ,اگر چه نه از جهت مقدار به پیش رفته اند، اما آثار گران باری به بشریت معرفی کرده اند. این تحقیق، به بررسی ابوالفتح بستی، یکی از حکیمان متعهد ادب خراسان و دربار غزنوی و نویسنده ی مخصوص و مورد وثوق سبکتکین و پسرش محمود می پردازد. در این تحقیق دیوان وی مورد تحلیل قرار گرفته و اسلوب و شیوه تعبیر وی از معانی و مفاهیم در موضوعاتی همچون مدح، غزل، هجو، حکمت و . . . مورد بررسی قرار گرفته است