بررسی تاثیر تعداد دهانه بر روی شکنندگی پل های مورب بتنی با عرشه ی جعبه ای

پل ها یکی از مهم ترین و در عین حال آسیب پذیر ترین سازه ها در مهندسی عمران هستند و انهدام یک المان سازه ای به خسارات شدید و یا انهدام کامل پل منجر می شود. آسیب به پل ها منجر به قطع ارتباط قسمت قابل توجهی از یک شبکه بزرگراهی شده و علاوه بر خسارات مالی، مانع از امکان واکنش اورژانسی بعداز زلزله می گردد. هر شبکه ی حمل و نقل بزرگراهی شامل مجموعه ای از پل هاست که هرکدام دارای خصوصیات و تعداد دهانه های مختلف می باشند. از طرفی مورب اجرا شدن پل ها به علت وجود محدودیت در تقاطع راه ها، بر پیچیدگی رفتار آنها می افزاید و آنها را بیش از پیش در برابر زلزله آسیب پذیر می کند. بر اساس مطالعات صورت گرفته تعداد قابل توجهی از پل های موجود در نواحی لرزه خیز از این کلاس پل هستند و همچنین مطالعات تخصصی کمی برای این کلاس پل موجود است، از این رو مطالعه ی رفتار لر زه ای آنها ضروری می نماید. در این مطالعه به بررسی اثر توامان تعداد دهانه و زاویه ی تورب بر روی منحنی های شکنندگی احتمالاتی شرطی، پل های مورب پرداخته شده است. با توجه به اینکه از این منحنی ها برای برنامه ریزی پیش و پس از زلزله استفاده می شود، به منظور افزایش قابلیت اطمینان از دقیق ترین روش های تحلیلی (آنالیز تاریخچه زمانی غیرخطی) و معتبرترین فرضیات مدلسازی، در بسته ی نرم افزاری opensees مدلسازی و تحلیل صورت گرفته است. نتایج حاصل از این مطالعه این است که، احتمال شکنندگی برای هر عضو تحت اثر تعداد دهانه و زاویه تورب، متفاوت با سایر اعضا می باشد. بیشترین احتمال شکنندگی مربوط به نشیمن کوله و ستون، و کمترین مربوط به رفتار کوله در دو راستای طولی و عرضی است. با افزایش زاویه ی تورب احتمال شکنندگی در ستون و نشیمن کوله افزایش می یابد در حالیکه با افزایش تعداد دهانه، این احتمال کاهش می یابد و بحرانی ترین وضعیت برای ستون پل دو دهانه با زاویه تورب 60 درجه و برای نشیمن کوله پل یک دهانه با زاویه تورب 30 درجه می باشد. لازم به ذکر است که احتمال آسیب پذیری اعضاء در پل یک دهانه با توجه به ماهیت خاصش(نداشتن ستون) در زوایای تورب بزرگتر از 30 درجه به شدت کاهش می یابد.