ارزیابی تطبیقی شاخص های شهر خلاق در کلانشهرهای ایران نموته موردی: تهران و اصفهان

پارادایم های فرامدرن محوری ترین عامل توسعه کشورها را شهر می شناسند و معتقدند که توسعه باید از شهرها آغاز شود و محوریت اصلی توسعه، فرهنگ شهری و ساکنین شهرها هستند. به عبارتی منابع فرهنگی و نیروی انسانی هر شهر به عنوان مهم ترین عامل توسعه محسوب می شود. توجه به پارادایم و ایده شهر خلاق که بر بهره برداری از منابع فرهنگی و حداقل استفاده از منابع طبیعی تأکید قابل ملاحظه ای می کنند، در سال های اخیر با طرح نظریه شهر خلاق توسط ریچارد فلوریدا، مورد توجه بسیار قرارگرفته و برنامه ریزان تلاش خود را بر این نهاده اند تا اقتصاد خلاق، صنایع خلاق و جامعه خلاق که منجر به توسعه همه جانبه و پایدار شهری می شود را فراهم نمایند. براین اساس بسیاری از پژوهشگران به بررسی خلاقیت، فرهنگ و اقتصاد در شهرها پرداخته و چگونگی پراکندگی طبقه خلاق در شهرها را با توجه به مزایای آن مورد توجه قراردادند. در همین راستا این پژوهش نیز ضمن بررسی تعاریف و مفاهیم پایه و مرتبط با خلاقیت و همچنین بیان شاخص های خلاقیت در جهان و بومی سازی آنها، براساس آمارهای موجود در سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1390، شاخص های مرتبط را استخراج و مورد ارزیابی قرار داده است. محدوده مورد نظر نیز با توجه به دسترسی به اطلاعات و حضور میدانی و توانایی تبدیل و تغییر داده های پژوهش کلانشهرهای تهران و اصفهان انتخاب شده است. این تحقیق از نوع کاربردی- توسعه ای بوده و روش انجام آن به صورت توصیفی- تحلیلی می باشد. در گردآوری اطلاعات از روش های اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز به دو شیوه تحلیل استنباط های توصیفی (استفاده از مبانی تئوریک) و تحلیل های آماری جهت ارزیابی شاخص های مورد مطالعه، صورت گرفته است. نتایج این مقایسه ها حاکی از آن است که در شهر تهران بهره مندی ها و تنوعات، منجر به افزایش طبقه خلاق و جذب بسیاری از نخبگان از سراسر کشور به این شهر شده است.