اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی زنان نابارور تهران

هدف: این پژوهش به منظور بررسی اثربخشی زوج‏درمانی هیجان مدار بر تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی زنان نابارور صورت گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری آن شامل کلیه زنان نابارور 25 تا 50 سالی است که به مراکز درمان ناباروری شهر تهران مراجعه کردند. باتوجه به معیارهای ورود و یکسان سازی که در نظر گرفته شد (سن، تحصیلات، شغل، مدت زمان ازدواج) 30 نفر از زنان نابارور انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قراد گرفتند، (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه). ابزار گردآوری داده‏ها، پرسشنامه ی تنظیم هیجانی گارنفسکی و کرایج (2002) و پرسشنامه ی بهزیستی روان شناختی ریف (1989)بود. داده های پژوهش با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیره (مانکوا) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان راهبردهای تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی تفاوت معنادار وجود دارد (01/0p?). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و روشن شدن اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار بر تنظیم هیجانی و بهزیستی رواشناختی، به متخصصان فعال در حوزه خانواده درمانی در مراکز، مراکز درمان ناباروری، پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی ویژه ای را جهت بهبود وضعیت تنظیم هیجانی و بهزیستی روانشناختی زنان نابارور به کار گیرند.