بررسی عوامل فردی موثر بر پذیرش دورکاری در کارکنان وزارت امور اقتصادی و دارایی

در دهه گذشته تجربه کشورهای توسعه یافته در زمینه دورکاری آشکار ساخته است که اجرای موفقیت آمیز این طرح هم به سخت افزار مناسب و تکنولوژی های زیرساختی و نرم افزارهای کارا نیاز دارد و هم به حمایت و آمادگی کامل و همه جانبه مدیران و کارمندان سازمان نیازمند است و بدون پذیرش کارمندان این طرح با شکست رو به رو خواهد شد. هدف از این پژوهش بررسی عوامل موثر فردی بر پذیرش دورکاری و الویت بندی این عوامل بر اساس میزان تاثیرگذاری آنها میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل 210نفر از کارکنان وزارت امور اقتصادی ودارایی معاونت نظارت مالی و خزانه داری کل کشور میباشد که نمونه بدست آمده آن به روش نمونه گیری تصادفی ساده 140 نفر درنظر گرفته شد. این تحقیق از نوع کاربردی و به روش پیمایشی میباشد و روایی و پایایی پرسشنامه محقق ساخته مورد تایید اساتید و صاحب نظران قرار گرفت این پرسشنامه شامل 40 سوال تخصصی و 10 سوال عمومی می باشد. از آزمون کلموگروف و اسمیرنوف جهت تعیین نرمال یا غیر نرمال بودن مورد استفاده قرار گرفت سپس برای تعیین اثرگذاری متغیرها از آزمون دو جمله ای برای بررسی داده ها استفاده شد که تاثیرگذاری پنج عامل(معایب درک شده، مزایای درک شده،تمایلات کاری، عوامل حمایتی و عوامل دموگرافیک) را بر پذیرش دورکاری نشان داد و با آزمون فریدمن الویت بندی و میزان تاثیر عوامل مشخص گردید.