بهبود مدیریت زمان سفرهای شهری با استفاده از مدل های لوجیت مکان-مبنا، شبکه عصبی و شبکه های حسگر بی سیم در محیط gis

امروزه مدیریت بهینه ی زمان یکی از مهمترین عوامل و فاکتورهای تاثیر گذار در خصوص رفع مشکلات شهروندان و افزایش رضایتمندی آنهاست. بدین نحو که مدیریت بهینه ی زمان به عنوان یکی از مسائل مهم تحقیقاتی، بر چگونگی تفسیر و دسته بندی اطلاعات اولیه هر فرد با هدف بهینه سازی شرایط تاکید دارد. در این تحقیق راهکارهای بهینه و نوین مدیریت زمان سفرهای شهری با بررسی الگوی سفر در کشورهای مختلف جهان، و به تبع آن مساله انتخاب وسیله نقلیه مناسب به منظور مدیریت زمان با استفاده از الگوی سفر فعالیت مبنا(که در آن فعالیت عامل سفر می باشد)، در شرایط دینامیک و پویای داده های مکانی ارائه شده است. هر مسافر در محیط شهری، با توجه به فاکتورهای مختلفی از جمله: هزینه، زمان، رفاه، ایمنی و نظیر آن، وسیله نقلیه مناسب را با توجه به تجربه شخصی و اطلاعاتی که در اختیار دارد، انتخاب می کند. توسعه ی مدل مذکور به کمک شبکه عصبی منجر به بهبود معضل ترافیکی و به تبع آن افزایش رفاه مسافران خواهد شد. لذا الگوی سفر از طریق پرسشنامه و آنالیزهای مختلف آماری، برای مدهای مختلف سفر: پیاده، دوچرخه، وسیله نقلیه شخصی و حمل و نقل عمومی، مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین با توجه به قابلیت های مدل لوجیت در زمینه ی انتخاب سناریوی مناسب جهت سفر، مبانی و مفاهیم مورد نیاز به همراه عملکرد روش های مختلف بررسی شده و طرحی مناسب جهت پیاده سازی در محیط gis پیشنهاد می گردد. در روش پیشنهادی، ابتدا با ترکیب داده های پردازش شده ی شهری مرتبط با بهینه سازی برنامه زمانی (مانند: خطوط اتوبوسرانی، شبکه تاکسیرانی و سیستم قطار شهری در قالب محیط مکانمند و پویای موبایل gis)، به همراه شبکه بی سیم، چندین مسیر منتهی به مقصد دلخواه در اختیار یک یا چند کاربر قرار می گیرد. در ادامه با ارائه زیر ساختی مبتنی برسیستم موبایل و شبکه حسگر بی سیم مسیرهای ممکن، بهینه و منتهی به مقصد مورد نظر کاربر به همراه برنامه زمانی حرکت، از طریق پیام کوتاه ارسال می گردد.