اثر بخشی درمان شناختی – رفتاری گروهی بر کاهش علائم افسردگی و افزایش سلامت عمومی در دختران نوجوان.

هدف این پژوهش تاثیر درمان شناختی- رفتاری گروهی بر کاهش نشانه های افسردگی و افزایش سلامت عمومی در دانش آموزان دختر نوجوان 13 تا 15 ساله مراجعه کننده به مراکز مشاوره آموزش و پرورش ناحیه 2 شهر اهواز در سال93- 1392 بود. بدین ترتیب از میان این دانش آموزان 20 نفر براساس نقطه برش 22 در پرسشنامه افسردگی کودکان (cdi، رجبی، 1386)، و مصاحبه تشخیصی جامع بین المللی (dsm-5) انتخاب و از این تعداد 10 نفر به صورت تصادفی به گروه آزمایش و 10 نفر به صورت تصادفی به گروه کنترل واگذار شدند. گروه آزمایش 12 جلسه و هر هفته 2 جلسه، 90 دقیقه ای تحت آموزش درمان شناختی- رفتاری گروهی قرار گرفت و برای گروه کنترل فقط یک جلسه در خصوص آشنایی و ارائه بعضی از مسائل دوره نوجوانی و پرسش و پاسخ اجرا شد. برای اندازه گیری افسردگی از پرسشنامه افسردگی کودکان و نوجوانان (cdi-27) و برای اندازه گیری سلامت عمومی از پرسشنامه سلامت عمومی(11-ghq، رجبی و هاشمی شیخ شبانی، 2009) استفاده گردید. یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری (کنترل پیش آزمون) نشان داد که درمان شناختی- رفتاری گروهی باعث کاهش افسردگی در مرحله پس آزمون شده است و این کاهش را می توان هنوز در مرحله پی گیری مشاهده کرد (001/0 >p). یافته دیگر نشان داد که درمان شناختی- رفتاری گروهی منجر به افزایش سلامت عمومی در مرحله پس آزمون شده است و این افزایش را می توان هنوز در مرحله پی گیری مشاهده کرد (001/0 >p). بنابراین می توان بیان کرد که درمان شناختی- رفتاری یک روش درمان موثر در کاهش نشانه های افسردگی و افزایش سلامت عمومی دانش آموزان دختر است.