بررسی تاثیرات ارگوسان بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی ماهی کاراس (carassius carassius)

ارگوسان یک محصول تجاری است که به عنوان محرک سیستم ایمنی در پرورش ماهیان مورد استفاده قرار می گیرد. مهمترین ماده موثره در ارگوسان ترکیب آلجنیک اسید می باشد. آلجنیک اسید پلی ساکاریدی زنجیره ای است که اثرات بیولوژیکی فراوانی از جمله دفع کلسترول از بدن، تحریک رشد سلول های آندوتلیان، مهار آزاد سازی هیستامین از ماهیچه، تکثیر لنفوسیت ها، ماکروفاژها و تولید لیزوزیم را در برخی موجودات نشان داده است. همچنین این ترکیب سبب افزایش پاسخ ایمنی غیر اختصاصی و افزایش مقاومت ماهی در برابر عوامل پارازیتی و استرس ها می گردد. با توجه به خواص مفید ارگوسان هدف از این تحقیق بررسی اثر ارگوسان بر برخی پارامترهای بیوشیمیایی از جمله فعالیت آنزیم های گوارشی و تغییرات متابولیت های خونی (پرتئین تام، کلسترول، تری گلیسرید و گلوکز) در ماهی کاراس (carassius carassius) می باشد. جهت این عمل 72 قطعه ماهی کاراس با وزن تقریبی 36/0±16/5 گرم و طول متوسط 34/0 ± 60/6 به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تیمار (تیمار شده با ارگوسان به میزان یک گرم در هر کیلوگرم غذای خشک) که هر گروه شامل 3 تکرار بود، تقسیم بندی شدند. پس از پایان دوره 40 روزه، ماهی ها با عصاره گل میخک بیهوش شده و پس از اندازه گیری طول و وزن، از ساقه دمی آن ها خون گیری و همچنین بافت روده جدا گردید. نتایج حاصل از بررسی پارامترهای بیوشیمیایی نشان داد که میزان گلوکز، توتال پروتئین و کلسترول سرم ماهی کاراس در گروه تیمار با ارگوسان نسبت به گروه کنترل کاهش یافت ولی این کاهش معنی دار نبود (p<0.05). همچنین فعالیت آلکالین فسفاتازی روده در گروه تیمار با ارگوسان، افزایش غیر معنی داری یافت در حالی که میزان فعالیت پروتئازی روده و در نهایت طول نهایی ماهی کاراس در گروه تیمار با ارگوسان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. این نتایج بیانگر بهبود وضعیت گوارشی در گروه تیمار با ارگوسان بوده که نشان دهنده مزایای قابل توجه استفاده از مکمل ارگوسان در جیره ماهی کاراس در جهت بهبود عملکرد پارامترهای بیوشیمیایی و فاکتورهای رشد می باشد.