بررسی عوامل اجتماعی، فرهنگی انزوای اجتماعی دختران مجرد بالای 30 سال شهر یزد

انزوای اجتماعی یکی از آسیب های اجتماعی است که طبق نظریات روانشناسان و جامعه شناسان، ممکن است بر اثر عوامل مختلفی از جمله ضعف سلامت اجتماعی، عدم برخورداری از حمایت اجتماعی، تصور منفی از خود و ویژگی های خود، عدم اشتغال و استقلال مالی ایجاد گردد. در این پژوهش، اثر تمام این متغیرها، به علاوه اثر دیدگاه های سنتی در مورد تجرد دختران و نیز دیدگاه های عرفی خانواده و خویشاوندان راجع به این موضوع و نوع تصور شخص از مقوله ازدواج، بر انزوای اجتماعی دختران مجرد بالای سی سال شهر یزد سنجیده شده است. روش پژوهش از نوع پیمایش بوده است، جامعه آماری شامل 2613 نفر از دختران مجرد بالای سی سال یزدی بوده اند که 139 نفر از آنها با روش نمونه گیری زنجیره ای به عنوان نمونه انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده پرسشنامه بوده است. داده ها با کمک نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از این بوده است که بین میزان انزوای اجتماعی دختران مجرد شاغل و دختران مجرد غیرشاغل، تفاوت معنی داری وجود نداشت. بین متغیرهای حمایت اجتماعی، سلامت اجتماعی، باورهای سنتی رایج در جامعه در مورد تجرد، تصورات عرفی خانواده و خویشاوندان در مورد تجرد و برداشت از خود با احساس انزوای اجتماعی رابطه معکوس و معنی داری وجود داشت. همچنین هر چه تصور دختران مجرد از مقوله ازدواج بهتر باشد احساس انزوای اجتماعی آن ها بیشتر است. بین استقلال مالی دختران مجرد و پایگاه اقتصادی-اجتماعی خانواده با انزوای اجتماعی رابطه معنی داری وجود نداشت. از بین متغیرهای باقیمانده در مدل رگرسیون، باورهای سنتی، حمایت اجتماعی و نوع برداشت از خود در مجموع بیشترین تأثیر را بر میزان انزوای اجتماعی داشته اند که بیشترین تأثیر، مربوط به متغیر برداشت از خود بوده است. با استفاده از واریانس ترکیب خطی متغیرهای مستقل می توان 8/29 درصد از واریانس میزان انزوای اجتماعی را توضیح داد.