تاثیر قابلیتهای تعاملی محیطهای آموزشی رایانه محور بر پیشرفت مهارت دستوری زبان آموزان انگلیسی

محیطهای آموزشی تعاملی رایانه محور با ارائه قابلیتهای تعاملی متعدد، فرایندهای یادگیری و تعامل را فراسوی مرزهای فرهنگی تسهیل کرده اند به گونه ای که می توان از آنها برای آموزش زبان دوم بهره جست. هدف اصلی تحقیق کنونی شامل 3 بخش است. نخست آن که تلاش این مطالعه بر آن بوده تا تاثیرات 3 شیوه آموزشی مختلف (اعم از روش سنتی مدرس محور، شیوه آموزشی تعامل غیرهمزمان رایانه محور، و شیوه آموزشی تعامل همزمان رایانه محور) را بر روی پیشرفت دانش دستوری زبان آموزان انگلیسی در خصوص دو ساختار انگلیسی عبارتهای وجه التزام و جمله واره های شرطی با یکدیگر مقایسه کند. به این منظور، 3 کلاس دستور زبان انگلیسی متشکل از 90 دانشجوی سال اول از 2 دانشگاه واقع در ایران به طور تصادفی به عنوان 1 گروه شاهد و 2 گروه تجربی در نظر گرفته شد. در این زمینه، 1 آزمون دستور زبان با تاکید بر 2 ساختار فوق الذکر تهیه شد و به عنوان پیش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل کواریانس حاکی از آن بود که زبان آموزان گروه تجربی تعامل همزمان رایانه محور نسبت به زبان آموزان 2 گروه دیگر عملکرد بهتری در پس آزمون دستور زبان داشتند. هدف دوم مطالعه حاضر بر آن بوده تا خط سیر پیشرفت مهارت دستوری زبان آموزان را در خصوص ساختارهای فوق الذکر در 2 گروه تجربی تعامل غیرهمزمان و همزمان رایانه محور دنبال و ارزیابی کرده و با یکدیگر مقایسه کند. این کار از طریق بررسی برون دادهای نوشتاری زبان آموزان در حین انجام 6 فعالیت پایانی در دو محیط تعاملی مشخص شده صورت گرفت. در همین راستا، برون دادهای نوشتاری زبان آموزان از 2 منظر کمی و کیفی بررسی شد که تحلیل کمی بر پایه 3 معیار پیشرفت محور شامل پیچیدگی ساختاری، صحت دستوری، و فصاحت نوشتاری صورت گرفت. نتایج نشان داد که زبان آموزان هر 2 گروه در 3 زمینه پیچیدگی ساختاری، صحت دستوری، و فصاحت نوشتاری پیشرفت داشته اند که خود نشانگر پیشرفت مهارت دستور زبانی ایشان در خصوص ساختارهای جمله واره های شرطی و عبارتهای وجه التزام بود. با این حال، بررسی تطبیقی نتایج در هر 2 گروه حاکی از آن بود که زبان آموزان گروه تعامل غیرهمزمان پیشرفت بیشتری از لحاظ پیچیدگی ساختاری و فصاحت نوشتاری نسبت به زبان آموزان گروه دیگر داشته اند. این در حالی است که زبان آموزان گروه تعامل همزمان از لحاظ صحت دستور زبانی برون دادهای نوشتاری خود بر زبان آموزان گروه غیرهمزمان برتری یافتند. در پایان، داده های بدست آمده از مصاحبه با زبان آموزان حاکی از نگرش مثبت ایشان نسبت به بکارگیری شیوه آموزشی تعامل رایانه محور به منظور ارتقای مهارت دستور زبان بود. به طور کلی، نتایج حاصل از تحقیق کنونی حاکی از این است که قابلیتهای تعاملی محیطهای آموزشی رایانه محور براستی می توانند موجب تسهیل و پیشرفت فرایند یادگیری زبان دوم شوند.