سنتز نسل جدیدی از نانوذرات پلی آنیلین عامل دار و بررسی خواص ضدمیکروبی آن ها

در این تحقیق نانوذرات پلی آنیلین و پلی آنیلین عامل دار در حضور پایدارکننده های هیدروکسی پروپیل سلولز و دودسیل بنزن سولفونات سدیم تهیه و خواص ضدمیکروبی آن ها مورد بررسی قرار گرفتند. نانوذرات پلی آنیلین و پلی آنیلین عامل دار به صورت کلوئیدی تهیه گردیدند. به منظور بررسی شکل شناختی، ساختار شیمیایی و پایداری حرارتی این نانوذرات از آزمون های میکروسکوپ الکترونی روبشی و عبوری، طیف سنجی تبدیل فوریه، تحلیل وزنی حرارتی و طیف فرابنفش و مرئی استفاده گردید. همچنین به منظور تعیین خواص ضدمیکروبی نانوکامپوزیت های تهیه شده به صورت کمی و کیفی، از آزمون های انتشار دیسک، حداقل غلظت مهارکنندگی رشد، حداقل غلظت کشندگی و سینتیک کشندگی استفاده گردید. نتایج نشان می دهند که شکل شناختی، اندازه ذرات، پایداری حرارتی و ساختار شیمیایی محصولات به نوع نانوکامپوزیت تهیه شده (نوع گروه عاملی) و نوع پایدارکننده بستگی دارد. بررسی های شکل شناختی نشان می دهد عامل دار کردن نانوکامپوزیت ها منجر به تغییر شکل آن از حالت کروی به شبه بلوری و کلوخه ای می گردد. نتایج آزمون طیف سنجی تبدیل فوریه نشان می دهد حضور پایدارکننده منجر به تغییرات اندک در پیک های طیف تبدیل فوریه نانوکامپوزیت ها می گردد که به دلیل تاثیر این مواد بر ساختار پلیمر و تاثیر متقابل بر انرژی پیوندهای محصول است. نتایج آزمون تحلیل وزنی حرارتی نشان می دهد عامل دار کردن پلی آنیلین منجر به کاهش پایداری حرارتی نانوکامپوزیت ها می گردد، اما تهیه نانوکامپوزیت های عامل پلی آنیلین در حضور پایدارکننده این کاهش پایداری حرارتی را جبران می نماید. بررسی خواص ضدمیکروبی نانوکامپوزیت های پلی آنیلین و پلی آنیلین عامل دار نشان می دهد این مواد از خواص ضدمیکروبی مناسبی برخوردار می باشند. نتایج حاصل از آزمون ناحیه انتشار دیسک نشان می دهد حضور پایدار کننده منجر به افزایش خواص ضدمیکروبی می گردد و در میان نانوکامپوزیت های تهیه شده نانوکامپوزیت پلی آنیلین- هیدروکسی پروپیل سلولز بیشترین ناحیه عدم رشد را از خود نشان داد. نتایج حاصل از آزمون حداقل غلظت مهارکنندگی رشد و حداقل غلظت کشندگی نشان می دهد که میزان کمتر از 10 میلی گرم بر میلی لیتر از نانوکامپوزیت های پلی آنیلین و پلی آنیلین عامل دار منجر به جلوگیری از رشد میکروارگانیزم های گرم مثبت و گرم منفی مورد بررسی می گردد. با بررسی سینتیک کشندگی نانوکامپوزیت های پلی آنیلین و پلی آنیلین عامل دار در حضور پایدارر کننده هیدروکسی پروپیل سلولز مشخص گردید حداقل زمان کشندگی 20 دقیقه می باشد که مربوط به پلی آنیلین بوده و حداکثر زمان کشندگی نیز 40 دقیقه به دست آمد.