ارزیابی ایمپلنتهای مخروطی با بارگذاری غیر فانکشنال فوری و بارگذاری تاخیری در خلف فک بالا

مقدمه از همان ابتدای معرفی ایمپلنت ها ی استئواینتگره، محققین در پی کوتاه کردن زمان ترمیم ایمپلنت ها بوده اند. در مطالعات متعددی موفقیت بارگذاری فوری ایمپلنت ها در فک پایین و قدام فک بالا اثبات شده است. در ناحیه ی زیبایی فک بالا اهمیت بارگذاری فوری برای بیماران بسیار بیشتر از سایر نواحی می باشد. درتمامی بیماران با خط لبخند بلند و در اکثر بیماران با خط لبخند متوسط ناحیه پره مولر های بالا به عنوان ناحیه زیبایی در نظر گرفته می شود. با توجه به دانسیته ی کم استخوان در خلف فک بالا و نیروهای اکلوزالی شدیدتر نسبت به ناحیه ی قدامی، در اغلب موارد ترجیح به عدم بارگذاری فوری در این ناحیه وجود دارد. از طرف دیگر تقاضای بیماران برای بازسازی پروتزی سریع تر ناحیه ی پره مولر های بالا به دلیل اهمیت آن در زیبایی ما را به سمت پروتکلی سوق می دهد که علاوه بر در نظر گرفتن شرایط بیومکانیک این ناحیه، بازسازی پروتزی سریع تر آن را مد نظر داشته باشیم. هدف این مطالعه مقایسه نتایج کلینیکی و رادیوگرافی بارگذاری فوری غیر فانکشنال در مقایسه ی با بارگذاری معمولی در ایمپلنت های خلف فک بالا می باشد. مواد وروش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی single blind در مجموع 37 ایمپلنت در 30 بیمار مورد ارزیابی قرار گرفت. 17 ایمپلنت در گروه شاهد و 19 ایمپلنت در گروه مورد قرار داده شد. مهمترین معیار ورود به مطالعه برای بیماران دست یابی به ثبات اولیه ی بالای 40 n/cm حین قرار دادن ایمپلنت بود. در بیماران گروه مورد طی72 پس از جراحی قرار دادن ایمپلنت رستوریشن فوری بدون تماس اکلوزالی برای بیماران ساخته می شد در حالی که در گروه شاهد 4 ماه پس از قراردادن ایمپلنت بارگذاری با پروتکل معمولی انجام می شد. جلسات پیگیری در ماه های 4، 6 و 12 توسط فرد معاینه کننده ای که از نوع درمان (فوری یا تاخیری) ایمپلنت با خبر نبود، انجام می شد. ارزیابی کلینیکی بیماران شامل اندازه گیری ثبات ایمپلنت از طریق آنالیز بسامد صوتی rfa ، عمق پروبینگ اطراف ایمپلنت در 4 ناحیه و میزان بقا بود. ارزیابی رادیوگرافی نیز شامل بررسی میزان تحلیل استخوان کرستال در مزیال و دیستال ایمپلنت ها توسط رادیوگرافی پری اپیکال موازی بود. نتایج پیگیری 29 بیمار به طور کامل انجام شد.تفاوت آماری معنی داری بین میزان تحلیل استخوان کرستال در مزیال و دیستال در دو گروه شاهد و مورد در فواصل زمانی نام برده دیده نشد. t6=0.83 p value mesial t12=0.37 p value mesial p value mesial t4=0.28 t6=0.65 p value distal t12=0.65 p value distal p value distal t4=0.40 همچنین تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه در میزان ثبات ایمپلنت ها از طریق آنالیز بسامد صوتی rfa دیده نشد. میزان پروبینگ در دو گروه در فواصل 6 و 12 ماه نیز تفاوت معنی داری را از خود نشان نداد. تنها یک ایمپلنت در گروه کنترل قبل از بارگذاری دچار شکست شد و هیچ شکستی در گروه مورد دیده نشد. میانگین تورک حین قرار دادن ایمپلنت ها ( insertion torque ) در گروه شاهد 49 نیوتن بر سانتی متر و در گروه مورد 51 نیوتن بر سانتی متر بود، که این متغیر نیز تفاوت آماری معنی داری را در دو گروه نشان نداد. نتیجه گیری بارگذاری فوری غیر فانکشنال ایمپلنت های خلف فک بالا در صورت دست یابی به ثبات اولیه مناسب می تواند نتایج مشابه بارگذاری معمولی در این ناحیه داشته باشد. با استفاده ازاین پروتکل مدت زمان بی دندانی به حداقل می رسد.