اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر افزایش تاب آوری و اصلاح نگرش های ناکارآمد دختران نوجوان دارای مادران مستبد

خانواده کانون اصلی پرورش اجتماعی کودک است. در این میان، نقش مادر به عنوان اولین پرورش دهنده کودک از اهمیتی دو چندان برخوردار است. دوره نوجوانی یکی از مهم ترین دوره های زندگی انسان به شمار می رود. رابطه درست والد و فرزندی که در سبک های فرزند پروری والدین نمود پیدا می کند نقش مهمی در تربیت و رشد کودکان دارد. یکی از شیوه های نادرست فرزند پروری که تاثیرات سو بسیاری بر کودکان دارد، شیوه فرزند پروری مستبدانه می باشد. نتایج این پژوهش در صدد است تا با با به کارگیری درمان شناختی رفتاری برخی از تاثیرات سو ناشی از این شیوه فرزند پروری که در اینجا تاب آوری پایین و نگرش های ناکارآمد مدنظر می باشد را کاهش دهد. به روش نمونه گیری تصادفی، تعداد 14 دختر نوجوان که دارای سبک فرزند پروری ادراک شده مستبدانه از سوی مادر بودند و در دو مقیاس نگرش های ناکارآمد و تاب آوری نمره مورد نظر را کسب کردند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای درمان شناختی رفتاری اجرا شد و در پایان مجددا دو پرسشنامه فوق اجرا شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها نشان داد که درمان شناختی رفتاری به صورت معنی داری باعث کاهش نگرش های ناکارآمد و افزایش تاب آوری شد.