استفاده از ردیاب های ایزوتوپی برای تعیین هدایت هیدرولیکی سفره آب زیرزمینی در یکی از زیر حوضه های حوضه آبریز دماوند

شناخت آبخوان های آب زیرزمینی که 30% از آبهای شیرین کل جهان را تشکیل داده اند امری ضروریست. ازجمله روش-های روز دنیا برای شناسایی و بررسی آبخوان های آب زیرزمینی، استفاده از ردیاب های ایزوتوپی است. امروزه از ایزوتوپ های پایدار و ناپایدار موجود در آب برای بررسی تغذیه و تخلیه آبخوان های آب زیرزمینی، مدت زمان اقامت آب در آبخوان و بررسی اکوهیدرولوژی آبخوان استفاده می شود. در این پژوهش با توجه به عدم قطعیت های موجود در روش های متداول اندازه گیری میدانی هدایت هیدرولیکی آبخوان، با استفاده از غلظت ردیاب های محیطی اکسیژن-18، دوتریم و تریتیوم ، مقدار عددی هدایت هیدرولیکی در منطقه عین ورزان (بخشی از حوضه هومند آبسرد) بدست آمده است. برای رسیدن به این هدف با استفاده از مقادیر اندازه گیری شده غلظت ایزوتوپ های مذکور در آب منطقه و معرفی آنها به دو مدل توده ای lumped و flowpc، سن آب و با استفاده از آن هدایت هیدرولیکی در آبخوان مذکور بدست آمده است. به منظور بررسی نتایج بدست آمده، تراز آب زیرزمینی آبخوان منطقه مطالعاتی با استفاده از مدل تفاضل محدود v.modflow شبیه سازی شده است. در این شبیه سازی هدایت هیدرولیکی آبخوان بعنوان پارامتر اندازه گیری شده به مدل معرفی نشده بلکه مقدار آن از کالیبراسیون مدل آب زیرزمینی با استفاده از داده های مشاهداتی تراز آب زیرزمینی بدست آمده است. مقایسه مقادیر هدایت هیدرولیکی بدست آمده از مدل های ایزوتوپی و مدل آب زیرزمینی مبین کارایی مدل های ایزوتوپی lumped و flowpc در تعیین هدایت هیدرولیکی آبخوان مطالعاتی می باشد.