تحلیل رابطه بین دانش حقوقی و رفاه اجتماعی - اقتصادی روستاییان

در دنیای معاصر، یکی از ابعاد برنامه ریزی، تلاش در راستای ارتقای زندگی انسانی و بهبود شرایط زیست وی است. چنانچه بسیاری از موفق ترین دولت ها، دلیل توفیق برنامه های خود را، بهبود زندگی مردم و افزایش سطح رفاه آنها می دانند. در مقابل، زمانی برنامه های رفاه اجتماعی و اقتصادی بهتر به اهداف پیش بینی شده می رسند که جامعه مورد نظر، از سطح آموزش لازم برخوردار باشد. بنابراین، دانش و آگاهی، سنگ بنای توسعه و رفاه جامعه است. در جامعه ایران، سطح دانش وآگاهی مردم نسبتا پایین است. این میزان در جامعه روستایی نسبت به جامعه شهری بسیار پایین تر است، که عمق چالش آگاهی را در میان این بخش از جامعه نشان می دهد. بنابراین، با داشتن سطوح آموزشی پایین، و به دنبال آن، کم اطلاعی از حقوق شخصی، شهروندی و اجتماعی، جامعه روستایی دچار سرگردانی شدیدی در تهیه خواسته های خود می شود. این امر، به نوبه خود تاثیری معکوس در موفقیت برنامه ریزی نهاد های مرتبط با جامعه روستایی دارد. حال، این سوال مطرح می شود که؛ آیا بین دانش حقوقی روستاییان و رفاه اجتماعی و اقتصادی آنان رابطه معناداری وجود دارد؟ بر این مبنا با تکمیل 230 پرسشنامه در بین ساکنین روستایی دهستان میانکوه غربی شهرستان پلدختر- استان لرستان مشخص گردید که رابطه معناداری بین رفاه اجتماعی و اقتصادی با میزان دانش حقوقی وجود دارد. در این راستا، حقوق شهروندی و فردی بیشترین سهم را بر رفاه اجتماعی و اقتصادی، به ویژه در سطح رضایت از خدمات، میزان مشارکت و سطح اشتغال آنها داشته اند.