بررسی راهکارهای پیشگیری غیر کیفری از قاچاق کالا با تاکید بر قانون جدید قاچاق کالا و ارز

قاچاق کالا، موضوعی با صورت ها و انواع متعدد با پیچیدگی های مختص به خود می باشد؛ این موضوع از مشکلات مهم پیش روی کشورهای در حال توسعه، خصوصا ایران بوده و سهم عمده ای از منابع و نیروهای جامعه را به خود اختصاص می دهد و طیف گسترده ای از آثار مخرب فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را به دنبال دارد. این معضل با خنثی کردن و یا کاستن سیاست ها و تدابیر اقتصادی و تجاری دولت ها، حیات اقتصادی فعلی و آینده کشور را به تهدید و چالش می کشاند. علل و اسباب متعددی در ایجاد و توسعه قاچاق دارای نقش می باشند. شناخت این اسباب و علل موثر بر معضل قاچاق همانند عوامل رفتاری، ساختاری، زمینه ای و مطالعه و تجزیه و تحلیل آنها می تواند سهم قابل توجهی در ایجاد و اتخاذ تدابیر پیشگیرانه و تدوین راهکارهای غیرکیفری واقع گرایانه در مبارزه با این معضل اقتصادی داشته باشد. در این تحقیق سعی شده است تا با مدنظر قرار دادن یکی از مشهورترین تقسیم بندی های پیشگیری یعنی پیشگیری اجتماعی و وضعی ، به بررسی راهکارهای پیش بینی شده در قانون جدید مبارزه با قاچاق کالا و ارز و برخی قوانین مربوطه پرداخته شود. با اختصاص فصل جداگانه ای از قانون مذکور به بحث پیشگیری و نیز سائر مواد پراکنده آن قانون و همچنین برخی قوانین مربوط ، ملاحظه می شود قانونگذار با توسعه اخلاق و کدهای رفتاری ، بالابردن سطح آگاهی مردم ، دسترسی آزاد به اطلاعات ، توسعه اشتغال مولد متوازن و امنیت در مناطق مرزی ، کاهش بروکراسی اداری مربوط به ترخیص کالا و ... سعی در پیشگیری اجتماعی از قاچاق کالا نموده است و در قسمتی دیگر با استفاده از اقدامات برون مرزی ، ساماندهی اسکله ها و ترافیک دریایی و نیز انبارهای نگهداری کالا و مالکین آنها ، تدابیر مرزی ، ایجاد و توسعه فناوری های نوین ، کاهش پرداخت سوبسید به فرآورده های نفتی ، شفاف سازی نظام گردش کالا و ... اقدام به پیشگیری وضعی از قاچاق کالا نموده است.