بررسی رابطه بین عوامل فیزیوگرافیک و تعداد جست گونه بلوط ایرانی (quercus brantii lindl.)

بدون شک زادآوری و تضمین استمرار جنگل یکی از مهم ترین جنبه های مدیریت پایدار جنگل هاست که باید در اولویت طرح های جنگل داری قرار گیرد. از طرفی با توجه به اهمیت جنگل های زاگرس، لزوم انجام مطالعات جامع و گسترده به دلیل بحران زادآوری موجود در این جنگل ها بسیار اهمیت می یابد. در بررسی حاضر سعی شده است میزان زادآوری غیرجنسی (جست دهی) گونه بلوط ایرانی در شرایط مختلف فیزیوگرافی مطالعه شود. به منظور بررسی و مقایسه تراکم جست های گونه بلوط ایرانی در رابطه با عوامل فیزیوگرافی در جنگل های زاگرس، منطقه ای به مساحت 548 هکتار از این جنگل ها در جنوب شهر خرم آباد در منطقه شهنشاه انتخاب شد. 39 قطعه نمونه ی 10 آری (1000 مترمربع) دایره ای شکل به صورت تصادفی در این منطقه پیاده گردید و تعداد جست ها در فرم های آماربرداری ثبت شد. داده های آماری با استفاده از نرم افزارهای excel و spss تجزیه وتحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه وتحلیل داده ها نشان داد که به طور متوسط در هر جست گروه بلوط در جنگل منطقه تعداد 68/6 زادآوری شاخه زاد و تعداد 08/4 جست وجود دارد و حداقل و حداکثر تعداد زادآوری شاخه زاد موجود در هر جست گروه به ترتیب 70/2 و 25/12 و حداقل و حداکثر تعداد جست موجود در هر جست گروه بلوط به ترتیب 84/1 و 98/12 می باشد. در مطالعه انجام شده اختلاف میان تعداد جست پایه های شاخه زاد بلوط در شیب، ارتفاع از سطح دریا، جهت و واحدهای همگن شکل زمین معنی دار است، به طوری که بیشترین تعداد جست مشاهده شده مربوط به شیب های کمتر از 20 درصد، ارتفاع از سطح دریای کمتر از 1400 متر و جهت شمالی و کمترین تعداد جست مربوط به شیب های 60-40 درصد، ارتفاع بیشتر از 1400 متر و جهت جنوبی می باشد.