ارزیابی سرانه فضای سبز با تاکید بر ساختار کیفی جمعیت شهری مطالعه موردی: منطقه یک شهر تهران
پایان نامه
- وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده ادبیات و علوم انسانی
- نویسنده کاظم خزایی
- استاد راهنما محمد تقی رهنمایی اسماعیل علی اکبری
- سال انتشار 1393
چکیده
اهمیت فضاهای سبز شهری تا بدان حد است که کیفیت محیط زیست شهرها در فضاهای سبز شهری آنها آشکار است و در بسیاری جهات، کیفیت زندگی و رفتارهای اجتماعی انعکاسی از فضای سبز شهری است. هدف پژوهش حاضر، ارزیابی سرانه فضای سبز در ارتباط با ساختار کیفی جمعیت شهری می باشد. این پژوهش از نظر نوع کاربردی است و با ترکیبی از روش های اسنادی- تحلیلی و پیمایشی انجام گرفته است. مهمترین نتیجه ای که از پژوهش حاضر حاصل شده است، تغییر نوع نگاه به مقوله فضای سبز در برنامه ریزی شهری است. در واقع در این پژوهش مشخص شد که نگاه به فضای سبز فقط به کمیت، مکانیابی، توزیع فضایی و مقایسه آن با سرانه های استاندارد که صرفاً کمیت آن را در نظر دارند معطوف نمی شود؛ بلکه آنچه در این بین مهم می نماید و مورد بی توجهی قرار گرفته است، شناخت ساختار کیفی جمعیت شهرها و مناطق شهری و همچنین ویژگی های فرهنگی و اجتماعی آنها در راستای برنامه ریزی و طراحی فضای سبز و در نتیجه آن، دخیل کردن نیاز گروه های جمعیتی در اختصاص انواع فضاهای سبز است. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کیفیت فضاهای سبز در ارتباط با ساختار کیفی جمعیت شهری و عملکردی که می تواند در ارتباط با نیازهای شهروندان داشته باشد، بر بٌعد کمی آن غالب است و دارای ارجعیت به مراتب بیشتری است. در واقع پاسخگویی به خواسته ها و نیازهای متنوع جوامع شهری با یک کمیت و کیفیت امکانپذیر نیست. در دانش برنامه ریزی شهری به علت واقعیت پویای مجتمع های زیستی و همچنین شرایط متفاوت مکانی، زمانی و نوع و سطح توسعه شهر و از همه مهمتر ماهیت پیچیده مظروف آن یعنی «فرد انسان»، استفاده از روش ها و استانداردهای کمی مانند سرانه استاندارد فضای سبز نمی تواند موثر واقع شده و جوابگوی نیازهای جوامع شهری به این نوع از خدمات باشد. نتایج حاصل در منطقه یک شهر تهران نشان داد که فضای سبز منطقه با نیاز گروه های سنی و جنسی اختصاص داده نشده است و کمی گرایی، بی توجهی به ساختار کیفی جمعیت شهری در برنامه ریزی و اختصاص فضای سبز شهری مهمترین آفت این کاربری مهم و حیاتی در منطقه تشخیص داده شد.
منابع مشابه
ارزیابی فضای سبز شهری جهت مکانیابی پارکهای محلهای (مطالعه موردی منطقه ۷ شهر تهران)
رشد روزافزون شهرها، افزایش جمعیت شهری و پیامدهای آن از یکسو و مساله کمبود زمین برای اسکان از سوی دیگر باعث عدم تمایل شهرداریها در عملی نمودن استانداردهای فضای سبز شهری شده است، بهگونهای که شهرها بهتدریج به شکل خوابگاههای عمومی درآمدهاند. این در حالی است که فضای سبز بهعنوان ریههای تنفسی شهر بهشمار رفته و فقدان آن به معنی عدم وجود سلامت جسمی و روانی شهرها قلمداد میگردد. لذا این تحق...
متن کاملمدیریت هزینه فضای سبز شهری (مطالعه موردی: شهر تهران)
Urban green space is one of the most important components in city management and cities’ development given its social and environmental functions and financial and economic aspects. Different species of plants including trees, shrubs, cover crops and flowers or seasonal plants have specific features in terms of climate-compatible of Tehran and water demand. They also have different roles in mee...
متن کاملطراحی شبکه پیوسته فضای سبز شهری با استفاده از تئوری گراف (مطالعه موردی: منطقه یک تهران)
پیوستگی لکه های سبز شهری یکی از مهم ترین ویژگی های شبکه فضای سبز و از الزامات افزایش کارایی و مخصوص اً حفاظت از تنوع زیستی است. بنابراین برنامهریزان و طراحان فضاهای سبز شهری نیاز به ابزاری برای تجزیه و تحلیل پیوستگی شبکه و بهینه سازی آن دارند. با بهکارگیری اصول اکولوژی سیمایسرزمین و مفاهیم موجود در تئوری گراف در کنار هم میتوان به شبیه سازی و تجزیه تحلیل شبکه فضای سبز پرداخت و طرح مناسبی برای توس...
متن کاملبررسی کمی و کیفی فضای سبز شهری با استفاده از تصاویر ماهوارهای کوئیک برد (مطالعه موردی: منطقه یک شهرداری شهرکرد)
رشد روزافزون جمعیت شهری، تغییرات اقلیمی، رشد صنعت و در پی آن آلودگیهای محیطزیستی سبب شده است که توجه به فضای سبز، با توجه به نقش آن در کاهش آلودگیها و همچنین تعدیل آب و هوا، بیش از پیش مورد توجه مدیران و برنامهریزان شهری قرار گیرد. در این مطالعه، با استفاده از سنجش از دور، سامانه اطلاعات جغرافیایی و عملیات میدانی به بررسی کمیت و کیفیت فضای سبز شهری در سطح منطقه یک شهرداری شهرکرد پرداخته...
متن کاملبرنامهریزی فضای سبز شهری با رویکرد توسعه پایدار (مطالعه موردی: منطقه سه شهر اصفهان)
استفاده بهینه از زمین و برنامهریزی فضای سبز شهری، یکی از مسائل مهم و اساسی در نظام برنامهریزی شهری میباشد. با توجه به اهمیت فضای سبز شهری و همچنین افزایش جمعیت و گسترش شهرنشینی که موجب تبدیل فضاهای باز و سبز شهری به سطوح بتنی خشن و نفوذناپذیر شده است، لازم است از روشها و ابزار جدیدی که بتوانند در تصمیمگیری به برنامهریزان کمک کنند، استفاده نمود. هدف این مقاله این است تا با بهرهگیری از GIS...
متن کاملمنابع من
با ذخیره ی این منبع در منابع من، دسترسی به آن را برای استفاده های بعدی آسان تر کنید
ذخیره در منابع من قبلا به منابع من ذحیره شده{@ msg_add @}
نوع سند: پایان نامه
وزارت علوم، تحقیقات و فناوری - دانشگاه پیام نور - دانشگاه پیام نور استان تهران - دانشکده ادبیات و علوم انسانی
کلمات کلیدی
میزبانی شده توسط پلتفرم ابری doprax.com
copyright © 2015-2023