تأثیر تمرینات اصلاحی بر زمان واکنش دست برتر مبتلایان به اسکولیوز c شکل

زمینه و هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه زمان واکنش دست برتر افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم و در نهایت بررسی تأثیر تمرینات اصلاحی بر زمان واکنش دست برتر مبتلایان به اسکولیوز c شکل بود. مواد و روش کار: بخش اول پژوهش حاضر از نوع پس رویدادی و طرح آن علّی-مقایسه ای و بخش دوم (اصلی) پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. جامعه ی آماری آن را کلیه دانشجویان پسر در حال تحصیل دانشگاه اراک (93-92) تشکیل دادند؛ در مرحله اول تعداد 30 نفر از افراد مبتلا به اسکولیوز c سمت چپ و تعداد 30 نفر از افراد سالم به شیوه غیرتصادفی و هدف¬دار غربال شدند. در مرحله بعدی آزمودنی¬ها بر اساس ابتلا به اسکولیوز c شکل به دو گروه سالم و مبتلا به اسکولیوز c شکل تقسیم و پس از آن گروه مبتلا به اسکولیوز نیز به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (15نفر) و کنترل (15نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی تمرینات اصلاحی-درمانی منتخب را به مدت 8 هفته انجام دادند. ارزیابی اولیه (غربال) ناهنجاری اسکولیوز با استفاده از خط شاقولی و تست نیویورک انجام گرفت و برای ارزیابی نهایی از دستگاه فورمترک و برای ارزیابی زمان واکنش از دستگاه دوره بی پاسخی و زمان واکنش استفاده شد. فرضیه های پژوهش با استفاده از آزمون های تی مستقل و تی وابسته (زوجی) و با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 در سطح معنی داری 05/0 مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون فرضیه ها نشان داد، زمان واکنش افراد مبتلا به اسکولیوز c شکل با افراد سالم تفاوت معنی داری دارد و همچنین اندازه زاویه اسکولیوز گروه تجربی (پیش¬آزمون با پس-آزمون) به صورت معنی داری تفاوت داشته اند (05/0?p). و زمان واکنش گروه تجربی (پیش-آزمون با پس¬آزمون) تفاوت معنی¬داری نداشته¬است (05/0 p>). نتیجه گیری: اسکولیوز c شکل ممکن است باعث افزایش زمان واکنش افراد مبتلا شود و تمرینات اصلاحی می تواند موجب بهبود اسکولیوز c شکل عملکردی شود ولی احتمالاً باعث کاهش زمان واکنش دست برتر آنها نمی گردد.