مقایسه ان-استیل سیستئین و آتروواستاتین در پیشگیری از بروز نفروپاتی ناشی از ماده حاجب در بیماران کاندید آنژیوگرافی

مقدمه: نارسایی حاد کلیوی ناشی از ماده حاجب یک مساله مهم در بیماران مبتلا به بیماریهای قلبی- عروقی محسوب شده و از طرف دیگر عوامل خطرساز بیماری های قلبی- عروقی نیز باعث مستعد شدن این بیماران برای ابتلاء به نارسایی حاد کلیوی ناشی از ماده حاجب میگردند. هدف ما در این مطالعه، مقایسه اثرات ان استیل سیستئین و آترو واستاتین در پیشگیری از نفروپاتی مواد حاجب در بیماران کاندید آنژیوگرافی کرونر می باشد. مواد و روش اجرا: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 600 بیمار کاندید آنژیوگرافی به صورت تصادفی به سه گروه مساوی مورد (nac و آتروواستاتین) و شاهد تقسیم شدند. میزان کراتینین سرم قبل از انجام آنژیوگرافی و 48 ساعت پس از تزریق ماده حاجب در بیماران هر سه گروه اندازه گیری گردید. سپس با استفاده از نرم افزار آماری spss میزان تغییرات کراتینین، bun و میزان فیلتراسیون گلومرولی در بین گروهها مقایسه گردید. نتایج: در این مطالعه در مجموع 16 بیمار در گروه nac، 19 بیمار در گروه آتروواستاتین و 20 بیمار در گروه کنترل دچار نفروپاتی ناشی از ماده حاجب شدند. کراتینین بیماران در 48 ساعت بعد از آنژیوگرافی مورد ارزیابی قرار گرفت که علی رغم افزایش در همه گروهها، اختلاف معنی داری بین آنها وجود نداشت (p=0/183). اختلاف میزان فیلتراسیون گلومرولی نیز بین گروهها معنی دار نبود (p=0/276). نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از ان استیل سیستئین و آتروواستاتین قبل از آنژیوگرافی عروق کرونر دارای فواید مثبتی در جهت کاهش کراتینین و bun سرم میباشد که این مساله در مورد ان استیل سیستئین بیشتر از آتروواستاتین نمود داشته است. اما با قطعیت نمیتوان در مورد اثربخشی این داروها در جلوگیری از نفروپاتی ناشی از ماده حاجب صحبت کرد. واژگان کلیدی: آتروواستاتین، ان استیل سیستئین، آنژیوگرافی، نفروپاتی ماده حاجب