بررسی ساختار قدرت در خانواده بر تاثیر آن بر باروری (مطالعه پیمایشی زنان متاهل شهر تهران)

ایران، در چند دهه اخیر، افت شدیدی را در میزان باروری کل داشته است. نتایج مطالعات نشان می دهد نقش زنان در اجتماع و توانایی تصمیم گیری در امور خانواده از عوامل موثر بر رفتار باروری زنان است و قدرت زنان در خانواده عامل مهمی جهت کنترل رفتار باروری زنان محسوب می شود. پژوهش حاضر، با استفاده از روش پیمایش، به بررسی رابطه برخی ابعاد ساختار قدرت زنان در خانواده با میزان فرزندآوری زنان در شهر تهران، می پردازد . داده ها از طریق پرسشنامه از 400 زن همسردار دارای حداقل یک فرزند جمع آوری شده است . نتایج تحلیل دو متغیره نشان می دهد که رابطه بین متغیرهای دسترسی به منابع ارزشمند (تحصیلات، اشتغال، سرمایه اقتصادی)، استقلال زنان، تقسیم کار خانگی، نگرش به نابرابری های جنسیتی و ساخنار قدرت در خانواده با میزان فرزندآوری معنادار است. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر این است که از میان متغیرهای مختلف، متغیر دسترسی زنان به منابع ارزشمند و تقسیم کار خانگی نقش تعیین کننده ای در تبیین تغییرات متغیر وابسته دارد؛ به گونه ای که با افزایش دسترسی زنان به منابع ارزشمند و کاهش مشارکت آنان در تقسیم کار خانگی فرزندآوری کاهش می یابد. علاوه بر این، متغیر استقلال زنان نیز در رابطه با متغیر فرزندآوری از قدرت تبیین بالایی برخوردار است. به گونه ای که وقتی استقلال زنان افزایش می یابد، فرزندآوری شان کاهش پیدا می کند. بدین لحاظ سیاست های جمعیتی به منظور دستیابی به باروری بالاتر باید به برنامه هایی معطوف گردد که زمینه هایی را جهت هماهنگی بین فرزندآوری و ادامه فعالیت شان در امور اقتصادی، مشارکت در امور اجتماعی و حفظ و تقویت قدرت شان در خانواده به وجود آورد.