اثرات تراکم و کاربرد آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی چای ترش (hibiscus sabdariffa)

چای ترش گیاهی با خواص دارویی متعدد است و نقش مهمی بر درآمد کشاورزان دارد. به منظور ارزیابی تأثیر تراکم، مصرف خاکی و محلول پاشی آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی چای ترش، آزمایشی به صورت کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل واقع در سد سیستان اجرا شد. تراکم در 3 سطح 2، 4 و 6 بوته در متر مربع، به عنوان عامل اصلی و مصرف عناصر ریز مغذی در 5 سطح: محلول پاشی با کلات آهن 6 درصد به نسبت 4 لیتر در هزار، محلول پاشی با کلات روی به نسبت 2 لیتر در هزار، مصرف خاکی کلات آهن 6 درصد به میزان 50 کیلوگرم در هکتار قبل از کاشت، مصرف خاکی کلات روی 15 درصد به میزان 50 کیلوگرم در هکتار قبل از کاشت و محلول پاشی با آب خالص به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که اکثر صفات کمی شامل ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن تر و خشک کاسبرگ و عملکرد بیولوژیک غوزه تحت تأثیر تراکم بوته قرار گرفتند. بیشترین وزن تر و خشک کاسبرگ از تراکم 4 و 2 بوته در متر مربع بدست آمد، اما بدلیل افزایش تعداد بوته چای ترش در تراکم 6 بوته، بیشترین عملکرد کاسبرگ در هکتار، را تولید کرد، به طوری که میزان کاسبرگ خشک تولیدی در تراکم 6 بوته نسبت به تراکم 2 بوته در متر مربع 106 درصد افزایش داشت. تأثیر مصرف خاکی و محلول پاشی عناصر ریزمغذی بر تعداد غوزه، عملکرد بیولوژیک، وزن هزار دانه، تعداد شاخه فرعی، تعداد دانه در غوزه و بوته، وزن تر و خشک کاسبرگ، شاخص های کلروفیل، میزان آنتوسیانین و درصد پروتئین کاسبرگ معنی دار بود. بیشترین شاخص های کلروفیل برگ از محلول پاشی گیاه با آهن حاصل شد که نسبت به شاهد افزایش 29 درصدی را نشان داد. بر همکنش تراکم و عناصر ریزمغذی بر عملکرد بیولوژیک معنی دار شد. بیشترین عملکرد بیولوژیک در هکتار از برهمکنش تراکم 4 بوته با محلول پاشی روی و کمترین آن از تراکم 2 بوته با عدم مصرف آهن و روی (شاهد) بدست آمد. نتایج آزمایش نشان داد که برای حصول حداکثر عملکرد کاسبرگ خشک تراکم 6 بوته در متر مربع توأم با محلول پاشی با عنصر روی تیمار مناسبی می باشد.