ارائه روشی کاربردی مبتنی بر cpm جهت حل ادعاهای حاصل از تاخیرات در پروژه های عمرانی (مطالعه موردی: پروژه خط لوله سیری به عسلویه- بخش خشکی)

تاخیرات یکی از مناقشه برانگیزترین موضوعات در مدیریت پروژه می باشند. از جمله اثرات بروز تاخیر می توان به افزایش زمان تکمیل پروژه، افزایش هزینه ها و عدم دستیابی پروژه به اهداف از پیش تعیین شده اشاره کرد. این مشکلات می تواند باعث ایجاد اختلاف و بروز دعاوی شده که مستلزم صرف زمان، هزینه و انرژی می باشد. از این رو صنعت ساخت نیازمند روشی مطمئن و موثر برای تحلیل علت و تاثیر تاخیر می باشد. در این راستا این تحقیق روشی نوین برای تجزیه و تحلیل تاخیر و حل ادعاهای ناشی از آن در پروژه ها ارائه می دهد. روش پیشنهادی از برنامه زمانبندی هدف به عنوان مبنای تحلیل استفاده می کند. پس از شناسایی مشخصه های تاخیر و قبل از محاسبه تاثیر تاخیر، این روش با به کارگیری روش مسیر بحرانی به مقایسه برنامه فعلی و برنامه مبنا می پردازد. در صورتی که تاخیری در مسیر بحرانی رخ داده باشد، تحلیل تاخیر روز به روز انجام می شود. در محاسبه اثر تاخیر، تاخیر همزمان نیز شنناسایی شده و سپس مسئولیت آن به طرفین پیمان تخصیص داده می شود. در این روش برای تخصیص مسئولیت تاخیر، مالکیت شناوری نیز در نظر گرفته می-شود و پیمانکار می تواند در شرایطی که کارفرما نیازمند شناوری است، شناوری را بفروشد. پس از پیاده سازی رویکرد و تجزیه و تحلیل وقایع تاخیر جهت شناسایی تاخیر و تخصیص منصفانه آن به طرفین پیمان، سهم هر یک از طرفین در افزایش زمان پروژه تعیین و میزان خسارت آن اندازه گیری شد. نتایج روش پیشنهادی با سایر روش های تحلیل تاخیر رایج در حل دعاوی ساخت مقایسه گردید که نشان داد این رویکرد کاستی های روش های قبلی را نیز برطرف کرده و تا حد قابل توجهی مسئولیت تاخیر را به طور منصفانه به طرفین پیمان نسبت می دهد.