تعیین الگوی بهینه کشت محصولات زراعی استان مازندران بر اساس مدل برنامه ریزی آرمانیبا اهداف سودآوری شخصی و سودآوری اجتماعی(مطالعه موردی: شهرستان ساری)

با توجه به گستردگی پهنه مرزی کشور و تنوع اقلیمی مناطق گوناگون رسیدن به الگوی کشت مناسبی که از آن بتوان حداکثر بهره برداری را از عوامل و نهاده های تولید به ویژه عوامل محدود کننده به دست آورد، ضرورتی انکار ناپذیر است. بعبارت دیگر تولید هر محصول در کشور باید با توجه به هزینه های انجام شده علاوه بر سودآوری برای تولیدکنندگان آن، برای کشور نیز دارای سودآوری باشد. برای تعیین الگوی بهینه کشت هر منطقه، باید اهداف خرد و کلان اقتصادی مورد توجه قرار گیرند، که این مسئله لزوم کاربرد یک مدل آرمانی الگوی کشت را آشکار می نماید. بر این اساس در این مطالعه مدل های الگوی بهینه کشت در شهرستان قائمشهر برای محصولات زراعی سال 91-1390 بصورت تک هدفه و دو هدفه اجرا و با هم مقایسه شدند. نتایج چنین نشان می دهد که اولاً استفاده از مدل برنامه ریزی آرمانی، سود کل را نسبت به وضع موجود حدود 5/2 درصد و نسبت به مدل اجتماعی حدود 10 درصد افزایش می دهد اما سودکل را نسبت به مدل بازاری حدود 6/0 درصد کاهش می دهد. به عبارت دیگر مدل آرمانی به مدل شخصی توصیه می نماید که به مزیت نسبی محصولات نیز نظر داشته باشند و ثانیاً اجرای مدل آرمانی تعدیلاتی را نسبت به اجرای هر یک از مدل ها بوجود می آورد که از یک سونگری آن ها پیشگیری می نماید و توصیه می شود برای تعیین الگوی بهینه ی کشت دقیق برای منطقه بایستی هر دو هدف مدنظر باشد.