مقایسه ابعاد سرشتی- منشی و تجربه روابط صمیمی در مبتلایان به اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی و افراد سالم

مقدمه: شواهد پژوهشی زیادی مبنی بر رخداد اختلال اضطراب جدایی در بزرگسالی وجود دارد. هدف این پژوهش بررسی ابعاد سرشتی- منشی و تجربه روابط صمیمی در بیماران مبتلا به اضطراب جدایی بزرگسالی و مقایسه این ابعاد با افراد سالم بود. روش: نوع پژوهش حاضر بنیادی و طرح پژوهش علی- مقایسه ای بود. جامعه ی آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه های تهران بودند. در این پژوهش، حجم نمونه 200 نفر بود که در هر گروه 100 نفر قرار گرفت. برای انتخاب نمونه های گروه افراد مبتلا به اضطراب جدایی بزرگسالی و گروه مقایسه از روش نمونه گیری در دسترس در بین دانشجویان دختر استفاده شد. شرکت کنندگان با استفاده از پرسشنامه تشخیص اضطراب جدایی بزرگسالان، مصاحبه بالینی ساختار یافته برای نشانگان اضطراب جدایی بزرگسالان، پرسشنامه سرشتی- منشی و پرسشنامه تجدید نظر شده تجربه روابط صمیمی مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. تحلیل واریانس چندمتغیره برای تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بنا بر نتایج، گروه مبتلا به اضطراب جدایی بزرگسالی به طور معنی داری نمرات بالاتری در ابعاد نوجویی، آسیب گریزی، پاداش وابستگی، پشتکار، خودفراروی و دلبستگی اضطرابی کسب نمودند (01/0 >p) و در ابعاد خودراهبری، همکاری و دلبستگی اجتنابی به طور معنی داری نمرات پایین تری از افراد سالم کسب نمودند (01/0>p). نتیجه گیری: این مطالعه در راستای پژوهش های معطوف به بررسی ابعاد شخصیتی زیربنایی دخیل در اختلال اضطراب جدایی بزرگسالی، می تواند در جهت شناخت دقیق تر عوامل دخیل در این پدیده و ارایه راهکارهای مناسب جهت پیش گیری و درمان یاری رسان باشد.