بررسی و تحلیل آموزه های اخلاقی در دیوان کمال الدین اسماعیل اصفهانی

اخلاق یکی از مسائلی است که از دیرباز مورد توجه مردم و سخنوران بوده است و ترویج و گسترش فضایل اخلاقی را راهی برای رسیدن به سعادت و کمال دنیوی و اخروی دانسته اند. شاعران و نویسندگان نیز در آثار خود به این مسأله پرداخته اند. کمال الدین اسماعیل اصفهانی از شاعران بزرگ اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم می باشد، اگر چه دیوان این شاعر بزرگ، سرشار از مدحیات است، اخلاق نیز نزد وی جایگاه ویژه ای داشته است به گونه ای که در این زمینه اشعار زیبا و پرمعنایی سروده است. در این پایان نامه به بررسی و شرح آموزه های اخلاقی در دیوان کمال الدین اسماعیل اصفهانی پرداخته شده است و تحقیقات نشان می دهد در بخش فضایل اخلاقی، احسان و نیکوکاری، داشتن انسانیت و بلند همتی از بالاترین بسامد برخوردار است و در رذایل نیز توجه وی به دلبستگی مردم به دنیا، هوا و هوس و مال اندوزی بسیار زیاد بوده است. یافته های این پژوهش در هفت فصل به شرح زیر ارائه گردیده است: فصل اول شامل: مقدمه، روش تحقیق، مروری بر تحقیقات گذشته و اهداف پایان نامه، فصل دوم: زندگی شاعر، اوضاع و احوال زمانه و سبک شاعری وی، فصل سوم: تعریف اخلاق، علم اخلاق و مکاتب اخلاقی، فصل چهارم به بررسی فضایل اخلاقی و فصل پنجم به رذایل اخلاقی اختصاص دارد، در فصل ششم مختصری درباره ی شباهت یا تفاوت های موجود بین سعدی و کمال سخن رفت و در فصل هفتم نتیجه ی پژوهش ها ارائه گردید.