نقش واسطه ای نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در رابطه ی بین ادراک از خوش بینی آموزشی معلم با پیشرفت ریاضی دانش آموزان متوسطه شهر بیرجند

هدف از این مطالعه بررسی نقش واسطه¬ای نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی در رابطه¬ی بین ادراک از خوش¬بینی آموزشی معلم با پیشرفت تحصیلی درس ریاضی می¬باشد. بدین منظور 315 دانش¬آموز مقطع متوسطه شهر بیرجند (133 دختر و 182 پسر) به روش خوشه¬ای چند مرحله¬ای انتخاب شده و به پرسش¬نامه¬های خوش¬بینی آموزشی معلم وولفولک هوی، هوی و کورز (2008) نگرش نسبت به ریاضی آیکن (1978) و مقیاس خودکارآمدی ریاضی لیو، کویرالا و می (2009) پاسخ دادند و پیشرفت تحصیلی ریاضی از طریق نمرات ریاضی پایان ترم دانش¬آموزان ارزیابی شد. داده¬های پژوهش با استفاده از روش تحلیل مسیر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مدل تحلیل مسیر نشان داد که برازش مطلوبی با داده¬ها دارد. نتایج حاکی از آنند که اثر مستقیم ادراک از خوش¬بینی آموزشی معلم و نگرش نسبت به ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی معنادار نیست، اما اثر مستقیم خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی معنادار است. هم¬چنین نتایج نشان دهنده¬ی آن بود که اثر غیر مستقیم ادراک از خوش¬بینی آموزشی معلم بر پیشرفت تحصیلی ریاضی از طریق نگرش نسبت به ریاضی و خودکارآمدی ریاضی معنادار است. به علاوه اثر مستقیم نگرش نسبت به ریاضی بر خودکارآمدی ریاضی معنادار و اثر غیر مستقیم نگرش نسبت به ریاضی بر پیشرفت تحصیلی ریاضی از طریق خودکارآمدی ریاضی نیز معنادار می¬باشد. کلیدواژه: ادراک از خوش¬بینی آموزشی معلم (اعتماد به والدین و دانش¬آموزان و تأکید آموزشی، احساس کارآمدی معلم)، نگرش نسبت به ریاضی، خودکارآمدی ریاضی، پیشرفت تحصیلی ریاضی