ارائه مدل ریاضی پیش بینی سطح قیرزدگی در محورهای گرمسیری

پیش بینی قیرزدگی آسفالت یکی از مهم¬ترین موضوعات در مهندسی روسازی راه به ویژه در مناطق گرمسیری به شمار می رود. حساسیت مخلوط های آسفالتی به قیرزدگی را بایستی در مرحله ی طراحی، اجرا و نگهداری مخلوط تعیین نمود. تعیین و پیش¬بینی مدل قیرزدگی در بتن آسفالتی، درک مکانیسم بروز خرابی روسازی را راحت تر نموده و به طراحی اقتصادی تر و مقاوم تر راه ها کمک می نماید. در این تحقیق با ارئه شاخصی مبنی بر تغییرات ضخامت غشا قیر در طول دوران ساخت، بهره¬برداری و نگهداری به منظور تخمین و پیش¬بینی قیرزدگی در روسازی پرداخته شده است. به این منظور می¬توان رفتار مخلوط آسفالتی در برابر مقدار قیر مصرفی، دانه¬بندی، نسبت فیلر به قیر موثر، آب¬وهوا و ترافیک پیش¬بینی نمود. روش تحقیق مبتنی بر سه مرحله اساسی می¬باشد. در مرحله اول ابتدا با استفاده از نرم¬افزار arc-gis استان خوزستان را به چهار منطقه آب¬وهوایی تقسیم نموده و در نهایت شش محور سه راهی هفتگل- اهواز، حمیدیه- اهواز، باغملک- ایذه، اهواز- شوش، هفتگل- باغملک و آبادان- دارخوین جهت نمونه¬گیری انتخاب گردید. در مرحله دوم بعد از تعیین محورها، اقدام به نمونه¬گیری از نقاط در محدوده قیرزده و قیرنزده شد. در همین راستا به منظور بکارگیری از شاخص ارائه شده، با جمع¬آوری اطلاعات آرشیو اداره ¬راه و ترابری، وضعیت طرح اختلاط اولیه محل نمونه¬گیری مورد بررسی قرار گرقت. در مرحله سوم با استفاده از سیستم تطبیقی استنتاج فازی- عصبی(anfis) اقدام به تخمین قیرزدگی شد. با دقت در نتایج این مدل سازی مشخص می شود که با کاهش نسبت فیلر به قیر موثر، به دلیل افزایش شکل-پذیری مخلوط آسفالتی، شاخص قیرزدگی افزایش می یابد. همچنین مشاهده گردید که ترافیک و دمای در عمق 2 سانتی از سطح روسازی تاثیر هم فاز بر تغییرات غشا قیر در مخلوط آسفالتی دارد. نتایج حاصل از این تحقیق می تواند به عنوان یک چارچوب کاربردی در جهت ساخت نمونه آسفالتی در شرایط آب¬وهوایی و ترافیکی مختلف به منظور سنجش وضعیت قیرزدگی در مخلوط های بتن آسفالتی و در نتیجه به عنوان ابزاری کاربردی در مدیریت روسازی مورد استفاده قرار گیرد.