اثر نوع کانون توجه طی تمرینات تصویر سازی ذهنی بر توان عضلانی گام برداری سالمندان

تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر نوع کانون توجه در یک دوره تمرینات تصویر سازی بر توان مکانیکی عضلات پای سالمندان غیر فعال و مقایسه با توان مکانیکی عضلات پای سالمندان فعال طی راه رفتن انجام شد. پژوهش با استفاده از طرح پیش‎آزمون و پس‎آزمون گروه های همسان بر روی 16 زن و مرد 60 تا 80 ساله که به صورت هدف دار ا انتخاب شدند، انجام شد. پس از تمرینات اولیه تصویرسازی، شرکت کننده ها بر اساس امتیاز پرسشنامه miq-rs به روش abba به دو گروه همسان تصویرسازی با کانون توجه درونی و بیرونی تقسیم شده و 5 جلسه تمرین کردند. برای محاسبه توان عضلانی، از دوربین های تحلیل حرکت و صفحه ی نیرو استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره دو عاملی 2 ترکیبی برای متغیرهای وابسته حداقل و حداکثر توان عضلانی مفاصل پا تحلیل شد.یافته¬ها: اثر اصلی کانون توجه تصویرسازی و آزمون و همچنین اثر متقابل آن دو بر حداقل و حداکثر توان های عضلانی مفاصل پا معنی دار نبود (025/0p>). 5 جلسه تمرین تصویرسازی با تغییر کانون توجه اثر متفاوتی بر توان مکانیکی مفاصل پا ایجاد نمی کند و بررسی آن در مدت بیشتر پیشنهاد می گردد.