تأثیر چهار هفته تمرین هوازی و مقاومتی بر برخی عوامل انعقادی و فیبرینولیتیک پلاسمای دانشجویان پسر غیر ورزشکار

عدم تعادل سیستم هموستازی خون، می¬تواند منجر به شکل¬گیری لخته خون گردد. یکی از مهم ترین عوامل فیزیولوژیکی در فرآیند هموستاز خون، انعقاد می باشد. اطلاعات متناقضی درباره تأثیر انواع فعالیت ورزشیبر این عوامل وجود دارد. از اینرو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین مقاومتی و هوازی بر سطوح فعالیتهای انعقادی و فیبرینولیتیکی در مردان جوان غیر ورزشکار بود. مواد و روش¬ها:دراینمطالعهنیمهتجربی،30آزمودنیدرسهگروهمقاومتی (10نفر) و هوازی (10نفر) و کنترل (10نفر) بهروشنمونهگیریدردسترسوهدفمندانتخابشدند. برنامهتمرین مقاومتیچهارهفته،هرهفته3جلسهباشدت40 تا60درصدیکتکراربیشینهاجراگردید. برنامه تمرینی هوازی شامل؛ سه جلسه در هفته به مدت 30 تا 35 دقیقه و با شدت 65 تا 75 درصد ضربان قلب ذخیره بود و ضربان قلب توسط ساعت پلار کنترل می شد.پیشازشروعوپسازپایاندوره،نمونهخونیجمعآوریشد. برایمقایسهمیانگینهایدرونگروهیوبینگروهیازروشآنالیزواریانساندازههایتکراریاستفادهشدونتایجدرسطحمعنیداری 05/0>pآزمایششدند. یافته¬ها:نتایج نشان داد، اگرچه سطوح فیبرینوژن در گروه تمرین مقاومتی هوازی کاهش و فاکتور دی دایمر افزایش یافت، اما این تغییر از لحاظ آماری معنی دار نبود. هم چنین فاکتورهای زمان پروترومبین(pt) و زمان ترومبوپلاستین نسبی(ptt) در گروه تمرین مقاومتی و هوازی افزایش معنی دار یافت. تعداد پلاکتها در هر سه گروه تغییر معنی داری نشان نداد(05/0p>). نتیجه¬گیری:چهار هفته تمرین مقاومتی و هوازی از طریق کاهش سطوح فیبرینوژن و افزایش فاکتورهای زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین نسبی می تواند در جلوگیری از ترومبوز و بروز ناگهانی بیماری¬های قلبی در افراد جوان موثر باشد. واژه¬های کلیدی: