پهنه بندی حساسیت زمین لغزش با استفاده از تئوری بیزین و منطق فازی (مطالعه موردی: بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود)

زمین لغزش یکی از انواع ناپایداری های دامنه ای است که هر ساله خسارات مالی و تلفات جانی فراوانی را بر زندگی انسان ها وارد نموده و از جنبه های مختلف ژئومورفولوژی و فرسایش و رسوب در حوزه های آبخیز مهم تلقی می گردد. تحقیق حاضر در راستای بررسی و ارزیابی حساسیت زمین لغزش با استفاده از تئوری بیزین و مدل منطق فازی در بخش مرکزی حوزه آبخیز نکارود انجام گرفته است. در این تحقیق 9 عامل که شامل عوامل درجه شیب، جهت شیب، ارتفاع از سطح دریا، فاصله از گسل، فاصله از شبکه آبراهه ، فاصله از جاده، کاربری اراضی، سنگ شناسی،شکل شیب به عنوان عوامل موثر بر زمین لغزش در منطقه مورد مطالعه، شناسایی و مورد تجزیه و تحلیل و ارزیابی قرار گرفتند. به منظور پهنه بندی حساسیت زمین لغزش از نرم افزار matlab7.1 و gis استفاده گردیده است. برای مقایسه نقشه های خروجی و نیز کلاس های مختلف حساسیت با یکدیگر از شاخص جمع کیفیqs استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که عامل درجه شیب، سنگ شناسی و کاربری اراضی مهم ترین عوامل موثر بر وقوع زمین لغزش در منطقه می-باشند. پهنه بندی حساسیت زمین لغزش با استفاده از تئوری بیزین نشان داد که به ترتیب 90/12، 58/22، 81/25 و 71/38 درصد از لغزش های اتفاق افتاده در کلاس های حساسیت کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد قرار گرفته است. همچنین نتایج پهنه بندی حساسیت زمین لغزش با استفاده از منطق فازی بیانگر وجود 26/32 درصد لغزش ها در کلاس حساسیت کم، 13/16 درصد لغزش ها در کلاس حساسیت متوسط، 13/16 درصد لغزش ها در کلاس حساسیت زیاد و 48/35 درصد لغزش ها در کلاس حساسیت خیلی زیاد قرار گرفته اند. نتایج حاصل از ارزیابی روش ها بر اساس شاخص جمع کیفیqs نشان داد که منطق فازی با دارا بودنqs برابر با 41483/0مناسب ترین روش و دارای بیشترین دقت و صحت در منطقه مورد مطالعه بوده است.