بررسی اثر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر بهره وری کشور طی سالهای 1372 تا 1391 (برنامه دوم سوم چهارم و پنجم توسعه اقتصادی کشور)

یکی از مهمترین اهداف اقتصاد کلان، رشد و توسعه اقتصادی است. که با توجه به محدودیت منابع، امکان رشد اقتصادی از طریق استفاده بیشتر از مقادیر عوامل تولید محدود است. کشورها می توانند با روی آوردن به تجارت خارجی و استفاده از مزیت های سرمایه گذاری مستقیم خارجی، علی الخصوص مزیت ورود تکنولوژی های جدید که باعث افزایش بهره وری کل درجامعه خود شوند. افزایش بهره وری نیز منجر به تخصیص بهینه در بهره برداری از منابع طبیعی و استعدادهای انسانی، قابلیت های کار شده و درسطوح بالا امکان سرمایه گذاری بیشتر را در جهت شکوفایی استعدادهای ملی و بکارگیری منابع بالقوه کشور فراهم می آورد. در این پژوهش، به بررسی عوامل موثر بر بهره وری کل عوامل(tfp) را با تأکید بر سرمایه گذاری مستقیم خارجی(fdi) با روش ardl در دوره زمانی1372-1391 برای کشور ایران صورت گرفته است. عوامل موثر بر بهره وری کل عوامل در مدل برآورد شده عبارتند از: انباشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی، درجه باز بودن اقتصاد، سرمایه انسانی برحسب سهم شاغلین دارای مدرک دانشگاهی به کل شاغلین، شدت سرمایه و نرخ تورم که نتایج بیانگر تأثیر مثبت انباشت سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایه انسانی، شدت سرمایه و تأثیر منفی نرخ تورم و درجه باز بودن اقتصاد بر بهره وری می باشد که با توجه به یافته های پژوهش شروع به ارائه دلایل و پیشنهاداتی در زمینه ایجاد تمهیداتی در خصوص متغیرها اثرگذار بر بهره وری ایران در برنامه های توسعه اقتصاد شده است.