پیش بینی ابعاد امید بر اساس سبک های والدگری در دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر، پیش بینی ابعاد امید بر اساس سبکهای والدگری بود. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری در این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دبیرستانی شهر شیراز بود گروه نمونه مورد مطالعه، دانشآموزان نواحی دو و چهار شهر شیراز بود که با روش نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای انتخاب شدند. میانگین و انحراف معیار سنی گروه نمونه مورد مطالعه به ترتیب برابر با 47/16 و 50% بود. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه والدگری آلاباما (فرم فرزندان)، و پرسشنامه مقیاس ابعاد امید در عرصه های خاص بزرگسالان بود. اعتبار این مقیاسها به روش آلفای کرونباخ توسط محققان مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده¬ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان برای پیش بینی ابعاد امید بر اساس سبکهای والدگری حاکی از آن بود که سبکهای والدگری مثبت، تنبیه بدنی، مشارکت پدر، اطلاع، اقتدار و نظارت ضعیف برای امید در حیطه های تحصیلی، روابط عاطفی و عاشقانه، زندگی خانوادگی، شغل، اوقات فراغت و تفریح به ترتیب 3/12، 08/0، 5/29، 9/5، 7/8 در صد از واریانس را پیش بینی می¬نماید. اما هر چند در این تحلیل مقدار بتابرای والدگری مثبت معنادار بود، لیکن مقدار قدرت پیش بینی این متغیر برای امید به روابط اجتماعی معنادار نبود. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که سبک های والدگری به طور معناداری میزان امید را در دانش آموزان پیش بینی می کند.