رابطه ی گرایش به ورزش با شادکامی دانشجویان در دانشگاه علوم پزشکی تبریز

این مطالعه با هدف بررسی رابطه گرایش به ورزش با شادکامی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. یک مطالعه توصیفی مقطعی که درسال 1392 و با مشارکت دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز اجرا گردید. حجم نمونه مطالعه طبق جدول مورگان به تعداد 368 نفر محاسبه و به روش تصادفی خوشه¬ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در برگیرنده¬ی سه پرسشنامه بود که برای بررسی شادکامی دانشجویان از پرسشنامه شادکامی آکسفورد که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفته بود استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه های عوامل گرایش و عدم گرایش به ورزش با استفاده از نظرات متخصصین مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن نیز طی یک مطالعه پایلوت به روش همسانی درونی تایید گردید. داده¬های به دست آمده از مطالعه با استفاده از روش¬های آماری توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار) و آزمون همبستگی پیرسون با استفاده از نرم افزار spss-18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق: بر اساس یافته های مطالعه 7/62% (245 نفر) از دانشجوان مورد مطالعه ورزش می کردند. همچنین نمره کل شادکامی در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 13/61 (58/13) بود. در زمینه نمره کل گرایش به ورزش در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 88/60 (67/15) بود. همچنین نمره کل عدم گرایش به ورزش در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز برابر 36/50 (05/19) بود. در رابطه با همبستگی بین شادکامی و نمره گرایش به ورزش تقریبا در مورد تمامی زیر بخش های هر دو حیطه همبستگی معنی دار آماری مستقیم ولی جزئی وجود داشت. نتایج مطالعه نشان داد که شادکامی و گرایش به ورزش در بین دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز،درحدمتوسط بوده و وضعیت مناسبی ندارد که این امر نیازمند توجه جدی مسئولین فرهنگی و ورزشی دانشگاه برای بهبود شرایط و افزایش میزان گرایش به ورزش در بین دانشجویان می¬باشد.