اثر کفش پنج انگشتی بر دینامیک اندام تحتانی و درک راحتی در مرحله اتکا دویدن

مقدمه: کفش¬های پنج انگشتی به عنوان کفش¬های که می¬توانند بازخورد مشابه پابرهنه ایجاد کنند در نظر گرفته شده¬اند. این کفش¬ها دارای خواص بالشتکی کم، زیره¬ی ناز¬ک و وزن کمتر نسبت به سایر کفش¬ها می¬باشند که اجازه می¬دهد پا تماس با زمین را بیشتر حس کند درحالی¬که به طور همزمان از پا در برابر خطرات و شرایط زمین حمایت می¬کند. هدف این پژوهش، اثر کفش پنج انگشتی بر دینامیک اندام تحتانی و درک راحتی در مرحله اتکا دویدن بود. روش شناسی: 15نفر از دانشجویان مرد تربیت بدنی دانشگاه مازندران با میانگین سن 2±5 /24 سال، وزن 64/6±6/172 کیلوگرم، قد 61/4± 8/75 سانتی¬متر، بدون هیچ¬گونه ناهنجاری عضلانی - اسکلتی در این تحقیق شرکت داده شدند. از هر فرد خواسته شد تحت سه شرایط پابرهنه، کفش پنج انگشتی وکنترل کفش، بر روی صفحه¬ی نیروسنج با الگوی انتخابی بدوند. بعد ازآن جهت ارزیابی میزان درک راحتی دو حالت کفش پرسشنامه¬ای را تکمیل کنند. متغیرهای سینماتیکی و سنتیکی با استفاده از هم زمان سازی 6 دوربین ویدئویی و صفحه¬ی نیروسنج ثبت شد. از آزمون آنالیز واریانس با اندازه¬گیری مکرر برای آزمون حالت¬های دویدن و تست t زوجی برای آزمون تغییرات درک راحتی استفاده شد (05/0>p). نتایج: یافته¬ها نشان داد که کفش کنترل 5/16 درصد حداکثر چرخش داخلی درشت نی در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (047/0p=). همچنین2/40 درصد حداکثر دامنه¬ی اورژن در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (049 /0p=.). در میزان سرعت بارگذاری بین سه شرایط دویدن تفاوت معنی¬داری وجود ندارد (1 /0 p=). همچنین بین نیروی خلفی در سه حالت دویدن تفاوت معنی¬داری وجود ندارد)391/0(p=. درحالی که 19 درصد ، دویدن پابرهنه نیروی قدامی را در مقایسه با کفش کنترل به طور معنی¬داری افزایش داد (019 /0p=.). همچنین 92/10 درصد کفش کنترل راحتی را در مقایسه با پابرهنه به طور معنی¬داری افزایش داد (001/0= p). نتیجه¬گیری: کفش مینمال در متغیرهای بررسی شده مشابه به حالت پابرهنه بود. اما، ممکن است راحتی کمتر کفش پنج انگشتی دوندگان را در معرض خطرات آسیب¬های مرتبط با دویدن قرار دهد.