جلب در حقوق ایران

سلب آزادی از افراد باید در چارچوب قانون باشد. یکی از موارد سلب آزادی، جلب افراد است، باید مد نظر داشت جلب دستگیری با دستور قاضی است که دارای آثار و شرایط خاص خود می باشد اجرای برگ جلب منوط به، صدور آن توسط مقام قضایی، سبق ابلاغ احضاریه و عدم حضور بدون عذر موجه می باشد در کنار این موارد، صدور برگ جلب متهم منوط به وجود دلیل است، اگر مقام قضایی در مقام صدور برگ جلب دارای شرایط رد دادرس باشد باید از رسیدگی امتناع نماید. جلب شاهد یا مطلع در آ. د. ک. مصوب 1378، منوط به دو بار احضار می باشد، در صورت نیابت به جلب به مرجع قضایی دیگر، امکان جلب شاهد یا مطلع وجود نخواهد داشت، علی الاطلاق در موارد خاص جلب شاهد یا مطلع در خصوص مقام قضایی، مقامات سیاسی، روحانیون، نیروی مسلح و اقامت افراد در خارج از کشور امکان پذیر نمی باشد. مجری جلب ضابطین عام دادگستری می باشند که موظف به ارائه برگ جلب به افراد مد نظر قاضی هستند، ضابطین عام دادگستری برای جلب در مکان خصوصی نیازمند دستور خاص می باشند هر چند در خصوص جلب متهم بدون احضار امکان جلب در مکان خصوصی امکان پذیر خواهد بود. جلب افراد باید در روز به عمل آید مگر در موارد استثنایی جلب در شب صورت گیرد در خصوص جلب متهم با معرفی شاکی و جلب متهم بدون احضار این استثناء را توجیه می نماید، ضابطین عام دادگستری در خصوص شخصی که متهم به سرقت، قطاع الطریق، ترور، تخریب و انفجار که در حال فرار است در اجرای جلب وی می توانند از سلاح استفاده نمایند.